Promise

7

"Bu anı sadece aramızda kaldı. En yakın arkadaştan daha fazlası olduğumuzun bir kanıtı olarak..."

"Pardon, biri acilen buraya baksın!"

"KURO!"

"Birileri buraya baksın!"

"KUROO!"

.

"Yanındayım"

.

"Yok hiçbirşey"

.

"Herşey geçecek...çünkü artık..beraberiz"

"Bunlar ilk duyduklarımdı, ses hiç duymadığım kadar acıklıydı..birbirini seven iki insan gibi.."

"Kuroo...neden böyle oldu durumlar..."

"Lütfen...gitme"

"Artık..gitme daha fazla"

"Dayanamıyorum..bu, çok zor"

"Sen, sonsuza kadar gidersen ben naparım"

"Seni düşündüğümde artık...ağ..lamak..istemiyorum"

"Lütfen..sonsuza kadar birlikte olalım artık..."

Kuroo'suz birkaç gün geçirdi. Kuroo'nun durumu... daha belli değildi.

.

.

.

Kuroo'ya..araba çarpmıştı.

"Kenma! Burada."

Kenma hastaneye geldi.

Kuroo'nun olduğu odaya yavaşça ilerlerken gözlerinden tonla yaşlar süzüldü. 

Kenma: "Yaşlardan hiçbirşey göremiyorum.. 5,6,7..8,...9."

"Burada."

İnanamıyorum.. şuan hiç olmadığım kadar heyecanlıyım..üzgünüm ve... korkuyorum.

Onu kaybetmekten.

Kapıyı yavaşça açar. İlk başta bakmaz, sonra kapıyı kapayıp içeri geçer ve kafasını kaldırır. 

"!..."

Kenma şaşkınlıkla bakar.

"KE-"

"KUROO!"

Karşısında, ona sürpriz yaparak şaşırtmış Kuroo vardı.

"KUROO!

Koşarak dikkatlice üstüne sarılır*

"Sen sevin ve moralin yerine gelsin diye hemşirelere rica ettim daha uyandığımı söylemesinler diye"

"Neyse ki..sen..iyisin"

"İyiyim...seni görmeyi bekliyordum.

.

Aslında...senin içeri girdiğini görünce kalbim yerinden çıkacak gibiydi."

"Benim hala öyle.

Seni..seviyorum"

"Bende seni seviyorum ken..kyanmaa"

"Ağlama kuro..."

Kuroo, bana araba çarpmasın diye resmen..kendini...

Beni gerçekten nasıl bu kadar çok sevebiliyorsun? Senin bana bu kadar değer vermen benim sana her seferinde daha da aşık olmamı sağlıyor..

Kenma, seni bu kadar çok seviyorum işte...