💖💖ရွာသားလည်းချစ်တတ်တယ်💖💖
{Part-1}
အပြာရောင်မိုးကုတ်စက်၀ိုင်းအောက်ရှိသစ်တောစိမ်းကြီးများနှင့်တောင်ပြာတန်းများကာရံထားသည့်တောင်ပေါ်ရွာလေးတစ်ရွာ၌ရွာလူကြီးဖြစ်သူဦးရှောင်မုရန်၏အိမ်ရှေ့ကွပ်ပျစ်တွင်မိသားစုသုံးယောက်၀ိုင်းဖွဲ့ကာစကားပြောနေကြသည်။
"အဘ၊အေမ ကျုပ်မြို့ပေါ်မှာတကယ်ကျောင်းတက်ရမှာပေါ့နော် ဟုတ်လား"
"ဒါပေါ့ သားရဲ့....ဒါနဲ့အဘမိတ်ဆွေအိမ်ရောက်ရင်သားလိမ်လိမ်မာမာနေရမယ်နော် ...ဦးလေး၀မ်ရဲ့ပြောစကားကိုလည်းနားထောင်ရမယ်ကြားလား....ဟိုမှာဧည့်သည်တစ်ယောက်လိုမနေထိုင်ဘဲအိမ်ရှင်တစ်ယောက်လိုနေထိုင်ရမယ်...အဘဘာကိုဆိုလိုသလဲသားသိတယ်မဟုတ်လား"
"သိပါတယ်အဘရယ်...ကျုပ်အဘပြောသမျှကိုမှတ်ထားပါတယ်....အဘနဲ့အေမဖြစ်စေချင်သလိုကျုပ်ပညာတတ်ဘွဲ့ရတစ်ယောက်ဖြစ်အောင်ကြိုးစားပါ့မယ်"
ကျုပ်အဘပြောတဲ့"ဧည့်သည်လိုမနေဘဲအိမ်ရှင်လိုနေ"ဆိုတဲ့စကားကိုခင်ဗျားတို့တလွဲတွေးမှာဆိုးလို့ကျုပ်နည်းနည်းရှင်းပြမယ်နော်။တကယ်တမ်းအဘပြောတဲ့စကားရဲ့အဓိပ္ပာယ်ကသူများအိမ်မှာသွားနေတဲ့အခါ..ကိုယ်ကဧည့်သည်ဘဲဆိုပြီးနေရာတိုင်းကိုကိုယ်နဲ့မဆိုင်သလိုမနေရဘူး။အမြင်မတော်တာတွေ့ရင်၀ိုင်း၀န်းကူညီလုပ်ဆောင်ပေးရမယ်။ကိုယ့်အိမ်လိုသဘောထားပြီးကိုယ်လုပ်ကိုင်ဆောင်ရွက်ပေးနိုင်သမျှလုပ်ကိုင်ပေးရမယ်လို့ဆိုလိုတာ။
"ဟင့်...ရွှတ်"
"ဟာ...မိန်းမမင်းကဘာလို့ငိုနေတာတုန်းကွ...သားကပညာသွားသင်မှာလေကွာ..
ပြီးရင်ငါတို့သားကအပြီးခွဲသွားတာမှမဟုတ်ဘဲကွ.....ကျောင်းပိတ်ရင်တစ်နှစ်တစ်ခါပြန်လာမှာဘဲကို...ကလေးလည်းမဟုတ်ဘဲငိုနေတယ်"
ကျုပ်အဘရဲ့အသံကြားလို့အေမ့ကိုကြည့်မိတော့အမေကမျက်ရည်စမ်းစမ်းနဲ့ငိုနေတာဗျ။အဘပြောလိုက်မှပခုံးပေါ်တင်ထားတဲ့ဖျင်တဘက်စလေးနဲ့တို့ပြီးသုတ်နေတာ။အမေဘာလို့ငိုလဲကျုပ်သိတာပေါ့။မနက်ဖြန်ဆိုရင်ကျုပ်ကတက္ကသိုလ်ကျောင်းဆက်တက်ဖို့မြို့ကိုသွားရတော့မှာလေ။ဒါ့ကြောင့်ကျုပ်အမေစိတ်မကောင်းဖြစ်နေတာ။
YOU ARE READING
💞The Villagers Love It Too💞
Fanfic💞The Villagers Love It Too💞 ကုက္ကိုလ်တန်းရွာလေးတွင်နေထိုင်သောရွာသားလေးရှောင်းကျန့်တစ်ယောက်တက္ကသိုလ်မြေ၌ပညာဆက်လက်သင်ကြားနိုင်ရေးအတွက်မြို့ပေါ်ရှိမိဘများ၏မိတ်ဆွေအိမ်တွင်တည်းခိုရန်ရောက်ရှိသွားရာမှ အိမ်ကြီးရှင်သူဌေးသားလေးနှင့်တွေ့ဆုံမိသောအခါ...... မတူ...
