Boşalan şişelerden ve sönmüş izmaritlerden başka sahip olduğum birşey yok. Ardı arkası kesilmeyen sancılı günlerin birikimi soluyorum 4 duvar arasında. Oysa her tuğlasına bir hayal yüklemiştim bu duvarların. Aralarına umutlardan sağlam direkler dikmiştim. Sarsılmaz bir hayale kapılmış, rotası serseri bir rüzgar misali kağıttan bir kayıktım. Ne zaman dalgalar boyumu aşmaya başladı, ne zaman üzerime üzerime şu duvarlar yıkılmaya başladı bilmiyorum. Bildiğimi sandığım şeyleri bilmediğim ihtimalinden korkuyorn. Zaten kime sorsan melekler hep kanatlıdır. Ama şeytanında bir melek olduğu hep dikkatlerden kaçmıştır. Boğazıma kadar günaha battım. Sebebim oldu da sevenim olamadi.
