kafamdan enstantaneler

unutmaya başlamak.

Evet her şeye unutmaya başlamakla karar verdim. Zamanında yazmak istediğim bazı anılarım vardı lakin sonra ne olduysa hem okumaktan hem de yazmaktan uzaklaştım. Şimdilerde şöyle bir düşünmeye başladım da o anılar silinmeye başlamış teker teker. Aslında silinmiyor da o duyguyu kaybetmeye başlıyorsun. İnsan on sekiz yaşını geçtimi hele ki yirmiden sonra her sene çok daha çabuk değişmeye başlıyor. Duyguların değişiyor zevklerin değişiyor hani fiziki görüntüm bile neredeyse 5 6 yıldır aynı ama iç dünyam çok hızlı değisiyor ama bu değişim bir gelişim olarak devam meydana geliyor. En azından ben öyle düşünüyorum.

Evet mevzuya gelirsek konumuz klasik olacak her zaman ki gibi aşk ile başlayacak. Aşk ki hem de ne aşk böyle vıcık vıcık ama bir yandan da çocuksu bir esinti. Hem ilk olması hem de içinde çocukluğun hatta ergenliğin vermiş olduğu hayaller  de olmasıyla harikalar diyarını yaşıyordu içim.