BAHTSIZ SULTAN: İSMİHAN

'Ölümün Gerçekliği '

Topkapı sarayı
    Ayşe Sultan'ın Odası

Ayşe Sultan tekrardan Saray'a gelmişti. Yatağında bebeğini emzirirken bir yandan da Rüyadaki kehanet'i düşünüyordu. O geceden sonra Narin, hemen payikar hatunu saraya gizlice sokmuştu.
        Payikar hatun , Ayşe Sultan'nın anlattıklarını dinledi.
    "Sultan'ım çok isterdim güzel şeyler söylemeyi fakat ahvaliniz çok kötü.Rüyada gördüğünüz gibi bir kızınız olacak. Ne yazık ki doğumdan kısa bir süre sonra öleceksiniz." dedi.
     Ayşe Sultan endişeli bir şekilde
"Çık ! Git buradan !!!" dedi.
  Payikar hatun hemen odadan çıktı. Sultan'a daha kötüsünü söylemeyi unuttu. Doğacak kız da annesinin kaderini yaşayacaktı.
       Ayşe Sultan biliyordu daha nihayeti hissediyordu ölümünü . Bunları düşünürken içeriye Atike sultan geldi.
  " Geçmiş olsun Ayşe. "dedi ve bebeği kucağına aldı.
  "İsmihan'ım benim güzel yeğenim iyiki doğdun halacım . Ne yazık ki sen doğdun birileri ölecek. Gerçi devran böyle döner. " dedi Ayşe 'ye bakıp. Ayşe Sultan endişeli bir şekilde "Neyden bahsederseniz Sultan'ım , açıkça söyleyin. "dedi.
  Atike sultan yeğenini beşiğe bıraktıktan sonra ,
   "Ne sandın Ayşe ? Abim yaşamana izin verecek mi sandın ? Yazık sana ! Yarın idam edileceksin. Haberin yok " dedi ve odadan çıktı.
    Ayşe Sultan sonunun bu kadar yakın olduğunu bilmiyordu. Bugün bu iş bitmeliydi. Yatağından kalktı . Masasına oturdu. Elideki tüyü mürekkebe batırdı ve yazmaya başladı . Mektubu bittiğinde katladı ve Narin'i çağırdı. Narin hemen Sultan'ının yanına gelip , saygıyla eğildi. Ayşe Sultan elindeki mektubu Narin'e uzattı.
      " Narin olurda bana bir şey olursa bu mektubu Murad'a vereceksin. Günlük olarak yazdığım defteri saklayacaksın. Onu İSMİHAN'IMA vereceksin. Takı kutumu biliyorsun , içindeki bütün herşey senin . Bak sakın almamazlık yapma yoksa sana hakkım helal değildir. Senin için az bile onlar . " dedi kendinden emin bir tavırla.
    Ayağa kalktı ve Narin'e sarıldı.
Narin üzgün bir şekilde " Sultan'ım böyle konuşmayın . " dedi.
  Ayşe Sultan " Sen benim dediklerimi yapacağına söz ver . Bu bana yeter. "
   "Söz Sultanım . " dedi. Ardından kapı çaldı . Ayşe Sultan 'gir' diye seslendi. İçeriye Gülfem kalfa geldi. "Sultan'ım Validemiz kaya Sultan'ımızı isterler . "dedi. Bu Ayşe'nin işine gelmişti.
  "Alâ , önce ben ona bir bakayım. "dedi ve kızını beşikten aldı kucağına . Ona sımsıkı sarıldı ve öptü. Kulağına kimsenin duymayacağı bir şekilde "Seni çok seviyorum benim güzel kızım , Zamanı gelince anlayacaksın neden bunu yaptığımı "dedi ve bebeği Gülfem kalfa'ya verdi. Bebeğini çok özleyecekti.
   Narin'e dönüp "Oğlum,  Mehmed'imi getir bana. "dedi.
   Narin hemen odadan çıktı.
Ayşe Sultan , yerdeki halıyı kaldırdı. Altında ki gizli bölmeyi buldu. Bölmenin içinden  küçük bir şişeyi aldı. Bu bir zehirdi. Vücuda girdiği an öldürecek kadar tesiri kuvvetliydi. Halı'yı tekrardan örttü ve beklemeye başladı. Kısa bir süre sonra Narin ve Mehmed geldi.
   Mehmed hemen annesine koştu. Birbirlerine sımsıkı sarıldılar . Ayşe Sultan mehmedi kucağına alıp mindere oturttu. " Aslanım , Mehmedim , seni çok özlemiştim oğlum. "dedi. Şehzade Mehmed annesine daha fazla sokulup , " Bende seni çok özledim anne. " dedi.  Birbirlerine tekrardan sımsıkı sarıldılar. Ayşe Sultan Narin'e bakıp "Sen ismihan'ımla alâkadar ol. Unutma o sana emanet " dedi. Narin saygıyla eğildi ve odadan çıktı.
   Ayşe, oğluna sımsıkı sarıldı ve kokusunu içine çekti.
  "Şerbet içelim mi Şehzadem , bak birde en sevdiğin erik şerbeti "dedi. Mehmed olur anlamında başını salladı.
   Ayşe Sultan ayağa kalktı ve iki bardağa şerbet koydu. Sonra zehri göğsünden çıkarıp her iki bardağa da döktü. Bir yandan da ,
  "Seni çok seviyorum oğlum , her şey senin için . Seni asla yalnız bırakmam , bırakamam . "diyordu.
    Elindeki bir bardağı oğluna uzattı. Mindere oturdu. İkiside şerbetten birer yudum aldılar. Ayşe Sultan oğluna bakıp " Beni affet Mehmedim..."dedi.  Şehzade Mehmed annesinin dizlerinde gözlerini kapattı. Ayşe Sultan'nın da gözleri kapandı ve elindeki bardak yere düştü. İşte ölüm böyleydi. Bazen ansızın bazen yerinde gelirdi.
   
                           ~∆~