Eve gelmistik ama benim aklimda hala soru isaretleri vardi "acaba ben buragi gercekten seviyor muyum?" "Buragin sevgilisi var mi" bunlari dusunurken annem kapiyi acti ve kafamdaki tum sorular silindi. Annem birsey oldugunu yuzumden anlamisti bitkin gorunuyordum. "Melek birsey mi oldu" diye sordu. Ben ise "bisey olmadi"diyerek onu gecistirdim. Kizlarla odama ciktik. Onceden bir kac kez geldikleri icin baya rahatlardi. Onlara derdimi anlatmama gerek yoktu. Onlar zaten herseyi gayet iyi biliyorlardi. "Kizlarrr yemegeeee" diye bagiran annemdi. Hepimiz bir kahkaha atip asagi indik. "Anne ben yemicem istahim yok"
"Hayir yemek zorundasin cok zayif kalmissin cop kiz gibi gorunuyorsun"
Zar zor yemege oturdum.
Ve onumdeki yemegi karistirmaya basladim yemicektim bundan gayet emindim.
Kizlar yemeklerini bitirdiler. İcimden onlara "ayilar" diye mirildandim
Benim yemegim bitmemisti ama bi kac kasik yemistim
Sofradan kizlarla beraber kalktık. Sude "tabagini bitersene" diye soylenirken ona oldurucu bakislar attim ve sustu
Annem "tabagini bitir dedim" dedi. Ben ise bu sefer sinirlenip "yemek istemiyorum ya anlamiyor musunuz istahim yok sıkıntiliyim off " dedim ve annem de ustelemedi. O sinirle hizla merdivenlerden cikip odama gittim. Kizlarla vakit gecirdik.
