LIVING WITH MY PSYCHOPATH HUSBAND

CHAPTER 2

Lakad lang ako nang lakad. Ayokong lumingon. Bahala siya sa buhay niya. Pero bakit niya ako sinusundan? Bakit kahit saan ako magpunta nakasunod siya??

"Miss "

"AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA"

"Shit"

May angel bang nagmumura?

Napatigil ako sa paglalakad. Dahan dahan nilingon ang kamay niyang nakahawak sa balikat ko. Kamay tao naman. Ang puti at ang kinis nga eh. Pero baka ang mukha niya ay beast? Oh no!

"Miss"

Teka? Lilingon ba ako? Baka siya talaga ang angel of death? Huhuhu p*t*y na siguro ako!

"Please don't kill me! Gusto ko pang mabuhay. Nakikiusap ako sayo angel of death. Gusto ko pa ng sampung anak! Please buhayin mo lang ako magpapakabait na ako huhu",naiiyak kong pagmamakaawa sa kaniya.

"I'm not an angel. I'm a human"

Ano daw ? Hindi daw siya angel of death? Lilingon naba ako? Bahala na! Dahan dahan akong lumingon at humarap sa kaniya.

Oh sh***t ! Ang pogi! He's wearing a black hoodie and black pants at yeah sobrang pogi. Maputi siya plus makapal ang kilay Basta pogi. Ang pogi talaga! Ang poging angel!

"Hi. Pwedi niyo na po akong sunduin. Sasama na po ako sa inyo kahit saan tayo magpunta",wala sa sarili kong sabi sa kaniya.

He just rolled his eyes. Sus sungit pero pogi naman.

"What's your name?",tanong ko.

"No need for that. Bakit ka andito?"

Naguluhan ako. Hindi niya ako kilala?

"Hindi mo ba ako sinusundo? Diba ikaw iyong angel of death?

Mukha naman siyang naguguluhan sa sinabi ko. Nakatitig Lang siya sa akin. Baka nagagandahan sa akin? Sabagay, Wala talagang makakahindi sa beauty ko.

"Hindi ka angel of death? Ey Sino ka? Huy wag mo akong titigan ng ganiyan! Alam kong maganda ako pero taken na ako oy"

Mukhang natauhan naman siya kasi biglang nagkunot Ang airport niyang noo.

Hindi niya ako inimik bagkus naglakad lang siya at nilampasan ako. Sinundan ko nalang siya.

"Sino kaba talaga ? Angel? O nananaginip karin?"

Hindi niya ako inimik. Patuloy Lang siya sa paglalakad at ako naman patuloy sa pagsunod sa kaniya. Kahit saan siya pumunta susundan ko talaga. Aba pogi eh! Char!

"Saan ba tayo pupunta?"

Bigla siyang tumigil sa paglalakad at hinarap ako. Napatigil rin ako. He looked at me. I mean at my eyes. And I don't know but I saw an emotion into his eyes. It's longing?

"Sinabi ko ba sa iyong sundan mo ako?"

Hindi ko Alam pero feeling ko , labas ilong ang sinabi niya. Iyon bang parang kabaligtaran gusto niya sa mga sinasabi niya? O talagang assuming lang talaga ako?
Feeling ko Kasi , mabait siyang tao.

"Gusto kong sumama sa iyo eh. Tayo lang Kaya tao dito. Pasyal mo nalang kaya ako."

"Okay"

Iyan lang sinabi niya then naglakad na naman. At heto ako sinusundan siya.

Tumigil kami sa may ilog. Grave ang linaw ng tubig. Umupo ako sa may bato habang pinapanood siyang maghilamos. Grave ang pogi niya talaga.

Pagkatapos niyang maghilamos , umupo siya sa tabi ko and mababaliw puso ko sa kakareact. Siguro kinakabahan lang ako kasi stranger siya. Oo baka nga!