LIVING WITH MY PSYCHOPATH HUSBAND

Chapter 10

I am currently staring at the window thinking on how can i escape. I'm already done eating and I don't know where is my husband right now but so sad he locked the door. Pero nabigyan ako ng pag asa dahil hindi niya ako itinali sa kama. This is my opportunity!

Lumapit ako sa bintana at hinawi ko ang kurtinang nakaharang rito. I then opened the window and looked down. Hindi naman mejo mataas. Sigurado naman akong mabubuhay ako kung tatalon ako rito diba? Siguro mapipilay lang ako but it's better than being locked here.

Inakyat ko na ang bintana at pumikit. Ready na akong tumalon bago niya ako maabutan dito. Bumilang muna ako ng lima ... 5 ,4, 3,2,1 lord ikaw na po ang bahala sa akin. Iligtas niyo po ako sa kapahamakan.

Nagsimula na akong tumalon at nafifeel ko na ang hangin sa aking katawan. Para akong lumilipad sa ire. Ayokong idilat ang mga mata ko dahil natatakot talaga ako pero walang Wala ito sa mga pinagdaanan ko.

Akala ko masasaktan ako pag abot ko sa lupa pero bakit parang may ..... Sumalo sa akin? Idinilat ko ang mata ko at bumungad sa akin ang nakangising mukha ng asawa ko. Namilog ang mga mata ko at bigla akong kinabahan.

"At tatakas ka pa sweetheart ha?"

"Bitawan mo ako."
Nagpumiglas ako sa kaniya kaya binitawan naman niya ako at sinalo ako ng lupa. Tumayo na ako at tinaliman ko siya ng tingin.

"Give me my phone", utos ko sa kaniya habang nakalahad kamay ko pero tumawa lang ang baliw.

"Pagkatapos kong ibigay sayo cellphone mo ano gagawin mo?"

"Tatawag ng mental dahil nababaliw kana"

Humalakhak na naman siya. Tss baliw talaga! Nagsimula akong maglakad palayo sa kaniya pero sinusundan niya ako ng tingin habang tumatawa kaya naman i grab the opportunity to run.

"Run sweetheart and hide. We'll play hide and seek. Once i find you, you'll dead!", He said while shouting.

Pinagpagtuloy ko naman ang pagkaripas ng takbo palabas ng gate. Hindi ko alam saan ako pupunta Basta takbo lang ako ng takbo. Kung bakit ba naman kasi walang tao dito. Hindi tuloy ako makahingi ng tulong. Napagdesisyunan kong pumunta sa dati naming skwelahan dahil nagbabakasakaling tulungan ako ni manong guard but unfortunetely di parin ako nakakarating ay nakarinig ako ng busina ng sasakyan.

Napahinto ako sa paglalakad at napalingon. Nanlaki ang mga mata ko nang maklaro ko kung kanino ang kotse and it was his car. He was trying to hit me. Nataranta ako. Hindi ko alam ang  gagawin ko. Maybe this will be my last day. Wala akong laban sa kaniya. Wala akong laban sa lalaking sumira ng buhay ko.

Not until  .... Everything went black.

" Hays Bobo kasi pero don't worry mahal naman kita kahit bobo ka."

*

" Anak please wake up. Promise, I will never leave you again."

" Honey, c'mon let's eat. Don't worry gigising din ang anak natin"

Naalimpungatan ako dahil sa narinig kong boses ng mga magulang ko. I feel so tired , para bang matagal akong nakaratay dito. Nakaratay?I tried to open my eyes and white welcomed me. Wait! Nasa heaven naba ako ? Patay naba ako?

"Anak ! Anak ko."

Napatingin ako kina mama at papa na masayang masayang nakahawak sa kamay ko. Halata sa mukha nila na mangiyak ngiyak sila sa tuwa pero teka? Bakit nandito sila? Diba pinatay sila ng asawa ko?teka! Nasaan nga ba Ang asawa ko? Hala! Baka patay nga ako!"

" Hon ! Call the doctor. Tell them na gising na ang anak natin.",utos ni mama Kay papa. Madali namang tumalima si papa.

" Anak how are your feeling? May masakit ba sayo? Tell mom anak! Thank you for coming back!",

Marahang hinaplos ni mama ang mukha ko.

"Ma , buhay po ba ako? Am I in heaven?"

" Anak, you are in the hospital. And thankfully,you are alive. Thank you for waking up"

Tumingin ako sa paligid. Tama si mama. Nasa hospital nga ako. Pero paano nangyari iyon? Ang huling naaalala ko, hinahabol ako ni harry tapos sinagasaan niya ako.

"Ma nasaan si harry ? Patay naba siya? Nasa mental ba or nasa kulungan? "

Napakunotnoo si mama.

" Harry?"

" Oo mama iyong asawa ko."

Bigla siyang napahagulhol.

" Anak Wala ka ngang jowa asawa pa kaya?"

" Ma may asawa ako pinatay nga niya iyong jowa ko atsaka iyong bestfriend ko."

Napailing iling lang si mama habang naiiyak dahil sa mga lumalabas sa bibig ko. Kung ganun na Hindi totoo , panaginip lang ba iyon? What about the astral projection? Nananaginip ba ako sa aking panaginip? Bakit parang totoong totoo?

"That's maybe your dream hija. While you're riding a bus , you are watching a movie in your cellphone and incident happened.",saad ng doctor na di ko namalayan na dumating na pala kasama si papa.

Namilog ang mga mata ko. "Paanong----"
" Si harry? Siya ang bida sa pinapanood mong movie. He was a psychopath in that movie and he killed his wife's boyfriend and bestfriend after a while,pinakain niya sa asawa niya ang puso ng boyfriend at bff nito.",saad naman ni papa.

Hindi ako makapaniwala sa mga narinig ko. Ano raw? Panaginip lang ang lahat? At hindi totoo si harry? "What is the title of the movie?",pagkuwan ay tanong ko.

"Living with my psychopath husband,eto anak oh.",saad ni mama at pinakita sa akin ang screen ng cellphone Kung saan naka-play ang movie na tinutukoy nila.

Nanlaki ang mga mata ko sa napapanood ko. Tama sila! It's a movie! Akala ko totoo na! Bangungot lang pala. Biglang bumalik sa aking alaala ang mga nangyari bago ako naaksidente. Tama si mama , nanonood nga ako ng movie sa cellphone ko that time habang nakasakay sa bus dahil pupunta ako sa school. Hindi ako makapaghintay that time na hindi tapusin ang movie dahil sa excitement. I love watching psychopath movies Lalo na kapag gwapo ang psychopath. Imbes nga na matakot ako kapag hinahabol ng psychopath ang babae ,kinikilig pa ako at nagwiwish ako na Sana ako nalang iyong babae eh. Ang weird pero bakit ba kasi gwapo ang mga gumaganap na psychopath sa mga movies? Kinikilig tuloy ako imbis na matakot.

Ayun busy nga ako manood sa cellphone ko at nasa time na ako Kung saan sasagasaan ni harry si criza nang biglang manlaki ang mga mata ko. Nagsigawan Kasi mga kasabay ko na pasahero kaya napatingin din ako sa harap. Oh shit! MABABANGGA KAMI NG ISANG VAN!!!!!!!!!!!!!!!!