LIVING WITH MY PSYCHOPATH HUSBAND

Chapter 8

" Mahal,I'm sorry. We should break up. Please forget me and don't find me. I'm sorry but I don't have a feelings for you anymore. "

Nanghihina akong napaupo pagkatapos kong mabasa ang text galing kay charlie. He's breaking up with me dahil lang sa hindi na niya ako mahal?  Kaya pala hindi ko siya ma-contact. Hindi ako makapaniwala. I love him. We've been together for five years so paano ko siya makakalimutan? Mayroon na ba siyang iba kaya na out of love siya sa akin? Sumisikip ang dibdib ko sa isipang iyan. Nagbagsakan ang mga luha ko pero hindi kona pinunasan. Wala na akong lakas ngayon. Wala na ang lalaking Mahal na mahal ko. Iniwan na niya ako. Hindi na niya tinupad ang mga pangako niya.

"Criza.."

Hindi ko pinansin ang nagsasalita. Nagpatuloy ako sa paghagulhol. Sobrang sakit ng nararamdaman ko ngayon at Hindi ko alam kung anong gagawin ko.

Naramdaman kong lumapit siya sa akin at niyakap ako Kung kaya niyakap ko narin siya pabalik at sinubsob ko ang mukha ko sa dibdib niya.

"Criza.. shh stop crying."

"Harry... Ano na gagawin ko? Iniwan na ako ni charlie.. harry...hindi na daw niya ako mahal.",umiiyak kong sumbong sa kaniya na parang bata. Hinigpitan niya ang pagyakap sa akin kaya mas lalo akong napahagulhol.

"Tahan na. Kumain nalang tayo. May dala akong karne. Sigurado akong magugustuhan mo."

Napatigil ako sa pagmumunimuni nang marinig kong bumukas ang pinto. Bumungad sa akin ang nakangiting si harry.

"Ikaw ba ang nagtext sa akin pagkatapos mong patayin sina Charlie at grace?",i coldly asked him.

" Hmm yes? Nakakatawa nga kasi akala mo si Charlie iyon. Pero nakakagigil parin kasi iniyakan mo ang gago na iyon. Tagal mo pa ngang di nakapag move on dun. Nakakap*Tang*na Lang! Ako palagi nandito sa tabi mo pero si charlie parin hinahanap mo kahit Wala na siya."

Umupo siya sa harap ko saka hinawakan ang baba ko para maangat Ang mukha ko. Nakipagtagisan ako ng titig sa kaniya but he was just grinning.

"Pagkatapos non, kinain mo ang binigay ko sayo na karne. Kinain mo ang puso nila HAHHAAHAHAH", tumawa siya ng malakas to the point na napapahawak na siya sa kaniyang tiyan.

Pinalisikan ko lang siya ng mata. Nandedere talaga ako sa pagmumukha ng lalaking ito.

Tumayo na ako at lalabas sana ng kwarto pero bigla niya akong pinigilan. Hinawakan niya ng mahigpit ang kamay ko at malakas niya akong hinagis sa kama. Sh"t nasaktan ako!

" Tatakas ka? No ikukulong Kita dito. Akin kalang criza remember?",he said while grinning then he positioned his self in top of me.

Sinusubukan ko siyang itulak pero malakas siya. Hinawakan niya Ang dalawang kamay ko and he pinned it to the bedsheet.

"Umalis ka Jan gago!" ,Dinuraan ko siya pero di parin mawala ang ngisi sa mga labi niya na parang tuwang tuwa siya sa akin.

"You're my wife but why can't I f*ck you?"

Sinusubukan Kong kumawala sa kaniya pero Wala talaga akong nagagawa.  Napakalakas niya.

"You want it harder sweet heart ha? Well! I'll give it to you.",he said with a husky voice before he kissed me torridly.

Mas nilakasan ko ang pagpumiglas ko kahit alam Kong Wala talaga akong Laban. I bit his lips but he never let me go. He just continue kissing me like there's no tommorow.

Mas lalo niyang diniin ang sarili niya sa akin dahil sa walang sawa kong pagpupumiglas na pati paa ko ginagalaw kona. Naiiyak nalang ako dahil sa kahinaan ko.

Tumigil narin siya sa wakas sa paghalik sa akin at nagtama ang mata namin. I mirrored sadness in his eyes.

"Bakit mo ba ako di magawang mahalin? We're already married but why can't you give me your heart? Ayaw ko naman humantong na kainin ang puso mo.  "

" Alamo ba Kung bakit di Kita magawang mahalin? Kasi Wala Kang puso ",asik ko sa kaniya.

Lumambot Naman ang mukha niya at umalis sa top ko pero kinapa niya muna cellphone ko sa bulsa ng blouse ko.

"Akin na muna to sweetheart ha? Baka tumawag ka pa ng police eh. Ayaw ko pa namang makulong. Gusto pa kitang makasama Mahal.",nakangising Sabi niya bago lumabas ng kwarto at nilock na naman ito sa labas.

Napayakap nalang ako sa sarili ko dahil sa panginginig ng katawan ko. Hindi ko Alam ang gagawin ko. Mababaliw ako sa mga pangyayari.

I tried to close my eyes hoping that I will Astral travel again. I really want to escape right now because I'm so tired.

Just like what I expected, I can finally felt my body heaved freely. Pagmulat ko ng mga mata, katabi ko na Ang aking katawan at nasa may ilog ako Kung saan kami unang nagkita (through Astral projection) ni charlie.

"Criza.."

Napalingon ako sa nagsalita at nakita ko si charlie. Lumapit siya sa akin na may lungkot na mga mata.

"Charlie..."

Hindi ko Alam ang mararamdaman ko, hindi  Kasi mawala sa isip ko ang panglolokong ginawa nila ni grace, ang bff ko.

"Nasaan si grace."

"Hindi ko siya kasama..",malungkot niyang sabi.

Nakaramdam ako ng kirot sa dibdib. So mahal niya talaga si grace dahil nalulungkot siya na Hindi Ito kasama?

"I'm so sorry criza. Mahal Kita pero Mahal ko rin si grace.", Sensero niyang pagpapaumanhin.

Tuluyan ng nagbagsakan ang mga luha ko. Bumalik lahat ng sakit noong Makita ko sila sa treehouse na naghahalikan.

"Napakawalanghiya mo! Paano mo nagawa sa akin ito? Bakit? Nagkulang ba ako? Huh? Charlie?",umiiyak kong  Sabi sa kaniya habang Hinampas hampas ko siya sa dibdib.

"I'm so sorry. You really don't deserve me. Please! Forgive me! I'm So sorry criza. I'm sorry",garalgal na rin ang boses niya.

He stopped my hand then hugged me tightly. Mas Lalo akong napahagulhol. Bakit sobrang sakit?

"Kailan pa? Kailan niyo pa ako niloloko?"

"I'm so sorry. I really deserve to die. Tama lang iyong ginawa ni harry dahil ayaw niya lang makita kang nasasaktan. Mahal na mahal ka talaga niya."

Napatigil ako nang banggitin niya ang pangalan ni harry. Naalala ko na naman ang psychopath na iyon.

Kumalas ako sa yakap ni charlie at tinitigan siya. Napakalungkot ng mukha niya.

"Sad to say but this our goodbye. Hindi na kita masasamahan sa mga panaginip mo. I'm so sorry criza. Hope one day, you will forgive me."

Pagkatapos niyang sabihin yan ay bigla na siyang naglaho.

"Charlie...!!!"