Elim kaleme gitti bu gece
Gözlerim kağıtlara...
Yer çekimine karşı koyamadı ıslak acılarım.
Oysa beraber ekmiştik o ağacı.
Oysa beraber büyüyecektik.
Beraber gülümsemiştik geleceğe,
Keder içinde.
Tekrarladı kehanet, şaşırtmadı.
Yıllar, yollar önceydi.
Aşkın doğduğu şehire iki fidan dikildi o gün.
İki kök salındı umutlu; çaresiz pislik içine.
Bilseydim Salkım Söğüt'ü
Aşık olur muydum?
Bilseydim aşkın ne demek olduğunu,
O gece balkonumda sarhoş olur muydum?
Kaçmak istedim her şeye koştum ben.
Beni o zamanlar tanısaydın, hani o..
O zamanlar işte.
Tutardın ellerimden.
Doğduğum günden bu yana böyle.
Ben, on dakika geç doğdum hayatıma.
Hayatımın aşkı on dakika önce geçti,
Şimdi sigaramı tüttürdüğüm yerden.
Huzura otobüsüm on dakika evvel kalktı.
Tanrı'nın yanına on dakika geciktim
Hiç mutluluk kalmamıştı.
Umutsuz var olamadım hiç.
Hiç kimsem olmasa,
Köpek sevme umuduyla çıktım sokağa.
Ama Tanrı varsa biliyor içimi.
Ben karagözlü mavi bir adamım.
Ben, böyle nasıl yaşarım.
Son bir kez dokunmak sana
Son bir kez bulut teni
Mutlu olalım demiyorum
Ne olur öldür beni.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Buluttan İbaret
PoesieBir mum yaktım bu gece. Sönen bir ruhun, Eriyen bir bedenin dünyaya isyanı. Bir mum. Hangi acılar sığar ki bir mumun alevine? Kaç damla gözyaşı söndürür bu ayaklanmayı? Ben sensiz olamadım. Ben yok sayıyorum pastamdaki yirmi mumu. Ben uyurken kendi...
