Mi Solace In Time Of Gloom

Prologue

"Glish!" narinig kong tawag sa akin ni Reign, a friend of mine na nasa harapan ko na.

"Oh bakit humahangos ka? Ano ba 'yon?" tanong ko sa kanya dahil mamaya pa naman kami aalis dahil may napagusapan kaming pupunta sa mall para samahan nya akong bumili ng regalo para sa kapatid nyang mag bibirthday na ngayong July.

"E-eh ano kasi, inaya kasi ako ngayon ni Jen to go to their house e, aabutin ata kami nang hapon baka hindi kita masamahan mamaya. Pwede naman bukas tayo magpunta sa—"

I cut her off.

"Nako Reign lagi na lang, ayaw mo ba 'ko kasama?" Tanong ko sa kanya nang pabiro at tumatawa.

"Huh? baliw, hindi naman sa gano'n ano lang kasi, inaya kasi ako ni Jen at hindi ako makatanggi e, minsan lang sya mag aya. Please Aila payag kana huhu. I Swear I'll go with you tommorow." Sabi nya habang inaalog ang braso ko.

"Biro lang, ano ka ba, okay lang yon pwede naman na ako na lang yung bumili dahil baka may ipabili din sa akin si mama duh. I don't need you " pabiro kong sabi sa kanya dahil mukhang gusto nya talaga na sumama ngayon kay Jenny which is understandable dahil once in a blue moon lang kung mag aya ito sa kanyang kaibigan.

"Wahhh I love you Ailaa! I'm really sorry, kung hindi lang niya ako inaya swear, masasamahan talaga kita, unexpected kasi huhu" Sabi nya sa akin at yumakap bago kami magpaalam sa isa't isa dahil uwian ngayon at siguradong hanap na ako ni mama.

I'm now walking the road to home, alone. I'm surrounded by the people I don't know. Buti na lang at walang masyadong araw at makulimlim ang panahon. Sa paglalakad ko ay nababawasan ang mga tao dahil palayo na ako sa school namin. The wind passes through my face and it feels good. I love it. The weather, The view, being alone and not surround by the people I'm not comfortable with. Siguro nasanay lang ako dahil ganito naman lagi. All I can say to them is It's okay. Pwede ko silang pilitin na sumama sa 'kin o gawin yung bagay na gusto ko kasama sila but I can feel their tiredness. I mean, you can feel na napipilitan lang silang sumama sa akin so I prefer to be alone because that's still what I feel when I'm with them.

tss what's the difference?

I hate the favoritism

I hate the way they pretend

I hate the feeling being pitied.

I hate their smile when they're with me

I hate them.

I'd never like to be with people who forced themselves just to be with me.