Mi Solace In Time Of Gloom

Chapter 9: Dinner

Glish' POV

A knock on my door woke me up. I looked at my clock, It's past 9 PM and the rain is still heavy. Wala na rin si Gobin sa aking tabi.

"Glish?" I heard kuya Alvin's voice, so I went to open the door.

"Yow, kuya" Bungad ko sa kaniya habang kinukusot ko pa ang aking mga mata. I overslept.

"Kagigising mo lang? Kumain ka na sa baba, sinabi ni tita kanina na 'wag ka na lamang gisingin dahil kakain ka naman 'pag nagutom" I just nodded to what he said.

"Okay, I'll go downstairs in a minute" I kinda feel hungry, but I need a minute.

"No no, bababa ka at kakain na ngayon din. Nagluto ako ng ramen para sa'yo tapos hahayaan mo lang lamigin?" I'm about to close the door but he didn't let me. Instead, hinila niya'ko nang marahan at nilagay ang dalawang kamay sa aking balikat at pinauna ako. Kumbaga, ganito ang posisyon ng mga batang nagt-tren tren poot poot.

"Okay okay" Tinawanan ko na lang siya at hinayaan hanggang sa makababa kami.

"Ubusin mo 'yan lahat ah" To my surprise, nakahain na ang mga pagkain at ako na nga lang ang hinihintay. May steak, girl dinner!

"Bakit ka kumuha? Akala ko ba para sa'kin lang 'yan?" Pabiro ko siyang binuweltahan at sinundan ng tingin nang kumuha siya ng niluto niyang ramen.

"Oh? binabawi ko na yung "para sa'yo" kunong sinabi ko" humalakhak pa siya kaya wala na'kong nagawa kundi ang umupo na lamang at ngumisi sa kaniya.

Slurp/*
Slurp/*

"Kuya ang ingay!" Napatigil ako sa aking pagkain dahil sa way nang pag-higop ng sabaw ni kuya Alvin. Hindi ko mahampas kasi roon siya sa harapan ko nakaupo.

"Done!" Hindi niya'ko pinansin at nagulat ako nang bigla siyang tumayo marahil ay tapos na siya sa kinain.

"Ambilis mo naman, wala pa nga sa kalahati ang akin!" He just laughed at me at itinabi sa mesa ang kaniyang pinagkainan. Hindi muna niya inilagay sa lababo dahil kumakain pa'ko.

"You're such a slow eater!" I watched him walk pabalik sa kanilang kwarto.

Hindi na'ko umimik nang umakyat siya sa hagdan at naiwan akong mag-isang kumakain. Lagi na lamang ganito, may iba ng tao rito ngayon sa bahay, ngunit wala pa rin akong kasama sa hapag. Mom and dad used to it. They won't bother me kung natutulog ako at sila'y kakain. Tinitirhan na lamang nila ako nang sapat at madalas ay sobra pang pagkain. sigh.

"Wah!"

"Fuck!" Agad akong napatakip sa aking bibig dahil sa biglaang mura. Pa'no ba naman ay may nanggulat habang kumakain ako nang tahimik.

"OH, so you're cussing?" Paglingon ko sa likuran ay nakita ko si Kuya Alvin na dala ang kaniyang laptop. Nanlalaki ang mga mata niyang nakatingin sa'kin  at nakaturo pa ang index finger, hindi makapaniwalang I can cuss. Am I not allowed to? ofc.

"Because you startled me!" I said in my defense. I guess it's a big deal.

"Tsk tsk tsk" umiling-iling pa siya habang umuupo muli sa upuan niya kanina.

"Why are you here again?" I asked as I watched him open his laptop. Dito ba siya gagawa ng kung ano mang gagawin niya? Bakit dito?

"Why not? Hindi ako makapag-ingay sa kwarto dahil tulog na ang Ate Chezka mo" I just shrugged my shoulder. You better disturb her in exchange for my peace, joke.

"Tuloy-tuloy ang pananalasa ng bagyo. Sobrang pasasalamat talaga sa Diyos na hindi bahain ang lugar na ito at may maayos pa tayong natutulugan" Napako ang atensyon ko sa ipinakitang larawan ni Kuya Alvin mula sa kaniyang laptop. Ang iba'y nasa evacuation center, may ibang naglilimas ng tubig na pumasok sa kanilang bahay, may mga rescuer ng stray pets, may mga nasa bubong at iba pa. I'm speechless, this storm has better to stop.

"Kuya, I crave for some chicken, where could I buy some?" Napalingon kami sa bandang hagdanan nang biglang may nagsalita, si ano pala — sino nga siya? The girl earlier, gf of that delivery guy.

"Naku Lexi, hirap pang lumabas ngayon dahil sarado ang mga bilihan. Kung gusto mo'y ipag-bukas na lamang natin, ako mismo ang magluto" Napakamot pa sa ulo si Kuya Alvin nang sinagot niya si Lexi. I don't know why, but I feel something about her, I hate her name. Bro, there's literally a STORM.

"Okay, kuya" Pinanood namin siyang umakyat pabalik sa guest room. Hindi ata nakita ni kuya ang pag-irap niya ngunit hindi 'yon nakatakas sa'king paningin plus she sounds irritated. How could she?? Spoiled brat!

"Ah pagpasensyahan mo na ang behavior niya, pero mabait 'yang si Lexi. Siguro'y na-miss niya lang ang pagkain dito dahil palaging ibang pagkain ang natitikman niya sa Canada" Pinaningkitan ko siya ng mata, How come she misses Filipino Cuisine when she crave for CHICKEN. A fried chicken, vro, hindi adobong manok.

"Bakit ganiyan ka makatingin? H'wag mo siyang pag-isipan ng masama" I don't know why, but Kuya Alvin gave me that look. Umiiling-iling na lamang akong ipinagpatuloy ang pagkain. I think he knows kung ano ba'ng ugali non, mas pinapadaig niya lamang ang patience. Maybe because she's Ate Chezka's pamangkin after all. Isinawalang bahala ko na lamang dahil ayaw rin naman ni kuyang mangialam ako. He knows what to do, malaki na 'yan siya.

After kong kumain ay hinugasan ko na ang mga pinggan. Bumalik na rin si kuya Alvin sa kanilang kwarto, sabi ko na nga ba't sinamahan niya lamang ako sa sala. He's so brotherly coded, I love him! He's 8 years older than me. I wonder kung hanggang saan aabot ang patience niya sa pakikisalamuha sa Lexi na 'yon at kay Ate Chezka. I feel bad for hating them, but I can't stop myself tho.