Come Back Series 1: If only [Unpublished]

Prologue

"Hija, you know the current situation of our company. I always like you for my Son. But I'm begging you, please let him go." Napadiin ang kapit ko sa aking dress. Gusto ko sanang itanong kung anong problema ngunit naalala ko ang kumpanya nila.

"We need him but he's so persistent to never leave you dahil mas kailangan mo raw siya, kaya napag-isipan naming ikaw nalang ang gumawa nang paraan." Tita Erika held my hand and looked me in the eye. Agad bumilis ang tibok ng puso ko.

"D-don't worry Tita. Mamaya kakausapin ko siya." Walang pag-aalinlangang sabi ko para hindi na mag-alala pa si Tita. Labag man sa loob ko ay hindi ko na ipipilit pa ang hindi pala talaga dapat.

I know she wants us together, but their company needs him. Hindi na ako magiging selfish.

Our conversation ended at tulala akong nakasakay sa taxi habang iniisip ang gagawin pag nakarating mamaya sa bahay. We might be living together for almost a month, pero hanggang ngayon nalang iyon. Wala pa naman siya dito, so I must pack all of my things.

I'm not sure what to feel right now kaya mas maigi pang ma distract ako.

Agad ko ring chinat si Blaize para magpakaon dito. He asked me why, so I ended up telling him the reason in a summarized way. It happens so fast, but I guess it's not really a right thing to be with him.

After minutes of folding my clothes nag-alinlangan pa ako kung itutuloy ko pa ba. Ramdam ko ang pagsikip ng aking dibdib at pag-init ng sulok ng aking mata.

Napagkasunduan ko ring ilagay na lamang ang mga gamit sa bagahe nang marinig ang pag-bukas ng pintuan at marahas at mabilis na yapak patungo sa akin.

"You will not leave." Rinig ko ang panginginig ng boses niya. Huminga ako ng malalim at ipinagpatuloy ang pagliligpit ng gamit.

"How did you know? Hindi pa ngayon ang uwi mo Sebastian, did the meeting ended already?" Pinakalma ko ang sarili at pinilit na magtunog normal amg boses.

"Blaize told me everything! Naroon siya sa meeting." Blaize?! Napatawa ako.

"That friend of mine is such a traitor." I said in disbelief at hindi na siya pinansin. Huminga ulit ako ng malalim at tumingin sa mga mata niya, ang mga matang hinding hindi ko pagsasawaang tingnan. I will definitely miss those blue eyes.

Katahimikan ang bumalot sa buong paligid na nakapagpa bigat lalo sa damdamin ko. Tiningnan ko ang mata niyang asul na hindi ko mabasa-basa. My lips parted as I gathered all the courage and voice to speak.

"L-let's end-mmmmm" Natigilan ako ng siilin niya ako ng halik, bumilis ang tibok ng puso ko at muntikan nang bumigay ang tuhod ko. Hindi ko napigilan ang pagtulo ng luha ko. I will forever miss this kiss.

Pinatagal pa niya ang halik but I didn't kiss back and that made him stop.

"You will not say a single word." Sabi niya at tinititigan ako.

"Wai-" another kiss.

"Let me spea-" He still kissed me and this time napatugon na ako. Damn this man, how can I ever leave him?! His passionate and sweet kiss is enough. Our kiss only ended to catch our breaths.