At jiwan'a house
"ဟယ်သမီးရယ်ဘလိုဖြသိလာတာလဲsol လေးကိုကုန်းပိုးခိုင်းစရာလာဆင်း"
"မဟုတ်ဘာဘူး omma jiwan ကလှေကေားကနေပြုတ်ကျလာလို့ကုန်းပိုးထားတာ"
(Sol နဲ့ jiwan တို့ကရင်းနှီးပြီးသားတော့ 2ဖက်မိဘတွေကို omma | appa ပဲခေါ်တာပါ)
Sol အဲ့လိုပြောမှာ jiwan က sol ကျောပေါ်ကနေ နှုတ်ခမ်းလေးဆူပြီးသူ့ omma ကို
"မေမေကလဲ သမီးကsol ကိုကုန်းပိုးခိုင်းမလားဆူဖို့ချည်းပဲ"
"အမလေးဟုတ်ပါပြီ ခုတော့ sol လေးလည်လေးနေလောက်ပြီ အပေါ်ထပ်မြန်မြန်သွားတော့"
Sol jiwan "nae "
Sol လဲ jiwan အခန်းထဲရောက်ကာမှ ပခုံးပေါ်ကအကောင်ပေါက်လေးကိုဖြည်းဖြည်းချင်းကုတင်ပေါ်ချပေးရတော့တယ်
"Jiwan ကတော့အမြဲနမော်နမဲ့နဲ့ လာဆေးလိမ်းပေးမယ်"
"ဘယ်သူ့ကြောင့်နမော်နမဲ့ဖြစ်ရတာလဲ"
Jiwan အမေးကိုsol ကဘာလဲဆိုသည့်သဘောဖြင့်မျက်လုံးတချက်ပင်းကာကြည့်ပြီးမေးလိုက်တော့
"နင့်ကြောင့်လေ နင်သာစိတ်မဆိုးရင်မဖြစ်ဘူး"
"စိတ်ဆိုးရအောင်လုပ်တာကျထည့်မပြောဘူး"
"ငါရှင်းပြတာကိုနင်က နင်က. . . "
ပြောပြီးကလေးတွေလိုအသံပြဲကြီးနဲ့ထငိုတော့sol ကပါးစပ်ကိုလှမ်းပိတ်ပြီး
"ပတ်ဝန်းကျင်ကကြားရင် ဘဲပေါက်လေးတွေကိုငါကညှင်းပန်းနှိပ်စက်တယ်ထင်နေတော့မယ်"
"နင်ကအပြစ်တင်တာကို"
*jiwan pout *
"အင်းပါအခုသိပြီမလို့နောက်တခါမဖြစ်စေရဘူး jiwanလေးကလဲစိတ်ဆိုးရအောင်ထပ်မလုပ်နဲ့"
"ကတိနော်"
"ကတိပါ"
"Sol saranghae "
ဆိုပြီးsol ကလဲဖတ်ရင်းသူတို့ပြန်အဆင်ပြေလို့၂ယောက်လုံးကပျော်နေကြတယ်။
သူတို့ကိုသူတို့တောင်မသိလိုက်ပဲတယောက်ကိုတယောက်ချည်နှောင်နေလိုက်ကြတာ။ဒီသံယောဇဉ်တွေကဒီတိုင်းပဲရှိနေမှာလား ဒါမှမဟုတ် . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . .. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
" sol "
YOU ARE READING
ABIDING
Fanfictionထာဝရရဲ့မနက်ဖြန်တိုင်းအတွက်ချစ်ခြင်းတရားအပြည့်နဲ့ငါ့နှလုံးသားကမင်းဆီကိုပဲဦးတည်နေတယ်။ဘယ်အချိန်ထဲကရစ်ပတ်ခံနေရမှန်းမသိတဲ့ဒီသံယောဇဉ်ကြိုးတွေရဲ့အဓိပ္ပာယ်ကိုသိလိုက်မိချိန်မှာ မင်းကငါ့နှလုံးသားရဲ့အနက်ရှိုင်းဆုံးနေရာကိုရောက်နှင့်နေပြီ။ ...
