Falling For The Sunset (95 Liners Series #1)

Prologue

Narito ako ngayon sa labas ng kwarto namin ni Valerius, Nakaupo ako sa gilid ng pinto.

Nakita kung pumasok sila dito. kanina Napahawak ako sa aking bibig upang hindi nila marinig ang aking pagtangis. Naririnig ko ang bawat ungol ng aking asawa at ng kaniyang kabit. Gusto kong umalis nalang at magtago sa lugar kung saan hindi ko sila maririnig.

Pero parang naestatwa ang aking mga paa dahil hindi ako makagalaw. I almost forget how to breathe.

Nararamdaman ko na medyo lumalakas ang aking hikbi kung kaya't bumukas ang pinto ng kwarto, Ang kwartong nakasaksi lahat ng masasayang alala ala naming mag-asawa, ang nakasaksi ng aming pagmamahalan at pa-iisa.

Ngayon ang kwartong iyon ay nasasaksihan ang kababoyang ginagawa nila, Binababoy nila ang aming kama.

Sa pagbukas ng pinto ay iniluha nito si Valerius na hinihingal na nakatapis ng tuwalya sa kaniyang baywang. Pinipiga ang aking puso dulot ng sakit. Napatayo ako at sinubukang punasan ang butil ng pawis sa kaniyang mukha gamit ang aking mga kamay.

"Huwag na huwag kang magpapakita sa kanya, Ikinahihiya kung ikaw ang pinakasalaan ko, I want to watch you disappear" He's referring to that woman, What hurt me the most is that him trying hard to get rid of me.

I just shut my eyes because my vision becoming blurry, and he shut the door and then they start it again. Hearing them moaning and panting kill almost whole of me.

I feel the rage of pain stabbing my heart.

It's been two months already since he filed our annulment. Pirma ko nalang ang kulang, noong una sabi ko kailangan ko ng isa pang buwan baka kasi naalog lang ang utak ng asawa ko. Pero lumipas ang dalawang buwan ngunit gano'n parin ang desisyon niya.

I keep explaining myself to him but I think he will not listen to me anymore, I was so destroyed to the point na gusto ko na magpakamatay pero sabi ko kailangan kong maging malakas para sa kanya, para sa sarili ko kasi siya yung buhay ko.

He betrayed me but that did not matter to me. Inintindi ko siya, Ginawa ko lahat, Ipinaglaban ko siya pero, ang mas nakakatawa eh yung ako naman dapat ang intindihin niya pero wala.

Hindi ko namamalayan na sa paglaban ko nang maisa ay nag mumukha na akong tanga at parang ako na ang nagmumukhang kabit.

He chooses to continue his relationship with his mistress. and what's more painful? He's planning to marry that woman who destroys our marriage, who destroyed me completely.

"Umalis ka sa harapan ko ayaw kitang makita" malamig niyang sabi, hindi manlang niya ako tinapunan ng tingin. He's now in his office here inside our house. Naghatid ako ng kape sa kanya dahil yun naman ang palagi kung ginagawa.

Nakatitig lang ako sa walang ekpresyon niyang mukha. Kahit hindi siya nakatitig sa aking ay halata ko na ang galit sa kaniyang kulay asul na mga mata.

"Naghatid lang naman ako ng kape mo" mahina kong sabi, ngunit hindi niya parin ako tinatapunan ng tingin.

"Pwedi bang 'wag ka nang makipagkita kay Genara? Parang awa mo na iwan mo na siya" Nagmamakaawang wika ko. Tinitigan niya ako ng masama at tumayo ito mula sa swivel chair. Kahit ako'y takot na takot ay nagawa ko paring titigan ang kaniyang mata.

"Pwedi bang umalis ka na rito sa pamamahay ko, diba sinabi ko na sayo ayaw ko na." Mahinahon ngunit madiin niyang sabi. Napakunot ang aking noo at lumapit sa harapan niya.

"Hindi ako aalis dito, Valerius naman dahil ba diyan sa Genara na yan ginaganito mo ang asawa mo? That bitch?" I sarcastically said. Ngunit napatigil ang mundo ko ng sampalin niya ako.

"I fell out love" Napahawak ako sa aking pisnge. I still manage to laugh even though the pain is unbearable.

Fell out love? ano yun kapag ba nagsawa ka na sa isang bagay itatapon mo nalang na parang isang basura.

"Bakit? Valerius ginawa ko naman ang lahat lahat para lang maisalba ang pagsasamang ito, Ginawa ko ang lahat pero bakit? Bakit ka nag-iba?" Napakuhod ako dahil parang ano mang oras mauubos ang hangin sa aking katawan.

He remained himself silent. I'm still sobbing hard while looking up at him.

"Handa naman akong isakripisyo ang lahat para lang sa pagsasamang ito Valerius pero ikaw, ikaw ang problema" Nahihirapan kung sigaw.

"Please don't do this to yourself, Zara, just sign those goddamn papers and leave me alone!" Napangiti ako ng mapait, Until now hindi parin nag sisink in sa utak ko ang mga nangyayari. 

Sobrang bilis sa sobrang bilis hindi ko malaman kung saang banda na ba kami, na sa dulo na ba?

"Please, Don't do this to me diba ipinangako natin sa altar na hindi tayo susuko kahit ano man ang mangyari , I love you so much Valerius, Ikaw lang ang kaya kong mahalin hanggang sa pina kahuling hininga ko, I'm begging you don't leave me" namamaos kung bulong, pero parang sarado na ang tenga at puso niya.

"People change, I'm sorry my love for you is gone I love her now Zara I hope you'll accept that." and his words leave me speechless.