Belki bir gün~komahina✓

4.bölüm

"Aslında evet..."

Hajime:"Sakıncası yoksa ne olduğunu anlata bilirmisin?"

"Şey, şu an hatırlamak istemiyorum-"

Hajime:"S-sorun değil!"

"Başka bi zaman anlatıcam. Söz veriyorum."

Portakal suyunun bakış açısı:

Söylemek istemiyosa sorun değil. Sonuçta onun özel hayatı. Ama merak etmiştim.

Düşüncelerimin içinde kaybolduğum zaman omzuma düşen ağırlıkla irkildim. Başımı döndürdüğümde Nagito olduğunu gördüm. Normaldi, konuşa konuşa saat gecenin 2'si olmuştu. Biraz öyle oturdum. Haraket edersem uyanır diye korkuyodum. Nefes alış-verişi düzenliydi. Beni hiç olmadığım kadar huzurlu hissetdiriyodu. Çok garip hissediyodum. Sanki karnımda kelebekler uçuşuyordu.

Uykum gelmeye başlamıştı. Omuzumda uyuşmuşdu artık. 'Umarım uyanmaz' diyip kafasını yavaşca elime aldım. Yanımdaki yastığıda elime alıp kafasını yavaşca üstüne koydum. Uyanmamıştı. Odama çıkmaya üşendiğimden diğer taraftan ikinci yastığı koyup yattım. Çok geçmeden uykuya daldım...

Bulut kafanın bakış açısı:

Karanlıktı. Sadece karanlık. O çok korktuğum karanlık. Nefesim kesilene kadar koştum. Yorulunca yere yığıldım. Önümde minik bi ışık belirdi. O tarafa bakınca Hajimeyi gördüm. Elini bana uzatmıştı, kalkmam için. Minik bi gülümseme vardı yüzünde. Mutlu olmuştum. Elimi uzatacakken aniden... Aniden kafası ikiye ayrıldı ve yere düştü. Göz bebeklerim büyürken nefesim kesildi. Hayatımdan çok değer verdiğim insan karşında öldü. Kan yüzüme fışkırdı. Korku içinde çığlık attım. Uyanmak istiyodum. Çok korkuyodum. Aniden uzaktan birisinin sesini duydum...

"Nagito, uyan"

"Ha?"

"Nagito uyan, iyimisin??"

Yavaşca gözlerimi açtım. Başımın üstünde Hajime vardı. Sanırım beni uyandırmaya çalışıyodu.

Hajime:"Oh şükürler olsun, uyandın. İyimisin?"

"Noldu?"

Hajime:"Gece aniden elektirikler gelince uyandım. Sana doğru baktığımda sürekli birşeyler mırıldanarak titriyodun. Noldu, kabus'mu gördün?"

Yerimde doğruldum ve cevap verdim.

"E-evet."

Hajime:"Ne gördün anlatsana."

"A-aslında pek de bişey hatırlamıyorum. Tek hatırladığım karanlık."

Hajime:"Kabussa hatırlamaman daha iyi. Bekle sana su getireyim."

Hajime mutfağa gidince kabusu düşünmeye başladım. Neden Hajime'yi gördüm. Belkide çok değer verdiğimdendir. Ama neden o halde?

Hajime:"Al iç."

"Teşekkür ederim."

Suyu içtikten sonra elektriğin geldiğini fark ettim. Ayağa kalktım.

"Elektiriklerde gelmiş. Ben gitsem iyi olucak."

Hajime:"İstersen biraz daha kal. İyi olana kadar. Hem sen üşüyomusun?"

Aniden Hajime elinin kaldırıp alnıma koydu.

Hajime:"Nagito senin ateşin var galiba-"

Çabucak ayağa kalktım.

"H-hayır ya yoktur! H-herşey için teşekkür ederim, daha fazla rahatsızlık vermeden gidiyim ben."

Ben bişey diyemeden çoktan gitmişdi. Bu biraz garipti. Bu gün okulda sorarım. Şimdilik daha 4 saat var. Okulda uyuklamamak istemiyodum bu yüzden odama kalkıp üstümü değiştirip uyudum.

Bulut kafanın bakış açısı:

İçeri geçince odaya girip üstümü değiştirdim ve kendimi yatağa attım. Benim için endişelenmişmiydi? Başıma giren ağrıyla fikirlerden sıyrıldım. Evde ilaçta yoktu öffff... Şimdilik uyuyacağım, uyandıktan sonra ağrısı geçmiş olacak ve okula gideceğim. Bu kadar... Bunları söyleyip gözümü kapattım ve kısa sürede uykuya daldım.

Lanet olası alarm... Gözümü açtığım anda başımdaki ağrının durmadığını farkettim. Üstüne çok bitkin hissediyodum. Lanet olsun git-gide daha da ağırlaşıyodu... Mecbur okula gidemicektim öfff...

20 dk sonra

Gelen bildirim sesiyle telefona döndüm. Açtığımda mesajın Hajimeden geldiğini gördüm.

Umut portakalım:Hey Nagito uyandınmı?
-
Hazırsan birlikte gidelimmi?

"Evet uyanığım."
"Ama bu gün okula gelemicem özür dilerim."

Umut portakalım:Niye bişey'mi oldu?
-
Yoksa gerçekten hastalandınmı?!

"Aslında evet."
-
"Ama merak etme yarına bişeyim kalmaz."
-
"Hocaya hasta olduğumu söylersin, olurmu?"

Umut portakalım:Tabi söylerim ama
-
Okuldan sonra yanına gelicem.

"Getek yok Hajime."
-
"Zaten şimdiye kadar hep hastayken yalnızdım."
-
"Yani gelmene gerek yok, kendim hallederim."

Umut portakalım:"Ah teşekkür etmene gerek yok Nagito bu her arkadaşın yapacağı türden bişey"
-
"Şimdi çıkmam lazım yoksa okula geç kalıcam."
-
"Görüşürüz"

Yalan söyledim... Özür dilerim, Hajime...

Evet bu bölümü nasıldı? Umarım hoşunuza gitmişdir. Şimdilik gitmem lazım. Hoşçakalın, hepinizi seviyorum💖💖💖

31 temmuz 2021.