Canım sıkkım yine bugün. Yürüyorum sokaklarda. Nereye gittiğimi biliyorum ama neden gittiğimi bilmiyorum. Deli miyim ben? İnsan nereye neden gittiğini bilmez mi? Nedenini düşünmek zor geliyor. Çünkü biliyorum, bir nedeni yok. Aslında olmayan bir nedeni düşünmek zor olan, bulamayacağın bir şeyi aramak. Mesela seni düşünüyorum ama "Neden düşünüyorum?" diye düşünmüyorum. Çünkü biliyorum ki nedeni yok.
Bir şeyi, nedenini bilmeden, kabullenip yaşayamam ben. Her şeyin bir nedeni olduğuna inanırım. Prensip meselesi kısacası. Peki seni neden kabullendim? Al sana nedensiz bir soru daha. Nedenini bilmediğim tek soru, belki de sensin dünyamda. Arayıpta bulamayacağım bi sorusun. Belki de cevapsız bıraktığın için düşünüyorumdur seni. Belki de kafamı allak bullak edişindir seni düşünmemin nedeni? Bakma sen buralarda yazanlara. Aslında buradaki cümleler, sana düşünmelerimden fazla. Karıştırdım seni biraz efkarlarıma.. Karıştın yine yarınlarıma..
