Acının Saf Sevgisi

1

15 Nisan 2018

Hayatımın en mutlu olduğu günü hatırladım, bugün 15 nisan sımsıcak tatlı güneş beni okşadığı zamanı sanki hiç bitmeyecek bir zamanmış gibi bugünde kalmak isterdim büyümeyecekmiş gibi içimdeki coşkuyu hiç olmadığı gibi büyütmeyi isterdim , sahillerde dolaşmayı hiç bırakmayaşını isterdim , kaynaklarımın tükenmeyişini isterdim, en önemliside kardeşimi o günde değilde en güzel günümüzde görmek isterdim hayalimdeki ailemle görmek isterdim,  sevginin yanışını görmemeyi isterdim...
Ama şuan ne yapıyorum kırılan tüm benliğimi almaya çalışıyorum sevgimi toplamaya çalışıyorum çektiğim acıyı daha da büyütmeyi çalışıyorum çalışıyorum ki hayatımın geri kalanını çektiğim acılarla o yolda yürümeyi öğrenmek için çalışıyorum elimi tutanı tekrar hatırlayayım ki tekrar sevgiye aç olduğumu hissetmeye çalışıyorum bugün 15 nisan sevgiden beynimde elektiriği tekrar hissetmeye çalışıyorum o elektiriği dokunmak istiyorum kalbimde tekrar hissetmek istiyorum ama bir yandan da kendime olan güvenimi kaybedeceğimi biliyorum çünkü o elektirik sadece benim yalandan hissetirilen duygularımı oynayan adama aitti beni sevdi mi inanmıyorum ama sevmesini isterdim birkez olsun gözlerime bakıp yanımda ağlamasını isterdim. Yanımda kalıp kokusunu özlemek isterdim bitmeyecek bir masalın içinde sadece 2 yıl yaşamak ne kadar acı ve ağır artık bir hayalden ibaret olduğunu biliyorum çünkü önümüzde artık bir dünya değil bin dünya aramızda var ikimizde birbirmize uzağız beni basamak olarak kullanan bir adamdan bahsetmek bugün için doğru olmaz maalsef bugün hayatımdaki sevgiyi yaşadığım tek gerçeklik birdaha bugünü bulamadım çünkü sonraki gün acının saf halini buldum beynimdeki elektiriği fırtınalı yağmurlu bir güne bıraktı asla geye dönülmez bir yola içinden çıkamadığım bir yola bıraktı güneşin birdaha açmadığı ama bana yolunu kapatmadığı bir yoldayım sürüklendiğim bir yol hayatımın kazısını yapmaya hazır mıyız?