( Zawgyi )
[ p r e m i è r e ]
ေနာက္ဆံုးတစ္ဘာသာေျဖၿပီးသြားတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ အထက္တန္းေနာက္ဆံုးနွစ္ေက်ာင္းသားေတြဟာ လြတ္လပ္ခြင့္ရသြားၿပီျဖစ္တယ္။
ထြက္လာမယ့္ ရလဒ္ကိုႀကိဳမေတြးပဲနဲ႔ စာေမးပြဲၿပီးလို႔ေပ်ာ္ေနၾကတဲ့ သူေတြလည္းရွိသလို မေျဖနိုင္ၾကလို႔ နွေျမာတသနဲ႔ငိုင္ေနၾကတဲ့ သူေတြလည္းရွိတယ္။အဲ့ဒီအျပင္ ေျဖခဲ့သမ်ွကို အေျဖျပန္တိုက္ေနၾကတဲ့ လူတစ္စုလည္းရွိသလို ဘာကိုမွမေတြးေတာ့ပဲ ေလ်ွာက္လည္ဖို႔သာ တိုင္ပင္ေနၾကတဲ့လူတစ္စုလည္းရွိတယ္။
Donghyuck တို႔ ေလးေယာက္လည္း စာေမးပြဲအခန္းထဲကထြက္တည္းက ေမးခြန္းစာ႐ြက္ေတြကို ျပန္မၾကည့္ၾကေတာ့ပဲ ေလ်ွာက္လည္ၾကဖို႔သာ တာဆူေနၾကတယ္။
စာေမးပြဲကာလပတ္လံုး စာပဲအေသလုပ္ခဲ့ၾကရသည္မဟုတ္ပါလား။
ဒါေၾကာင့္ အခုေတာ့ သူတို႔စိတ္ထဲမွာ စိတ္လြတ္လက္လြတ္ေပ်ာ္ပါးလိုက္ဖို႔သာ ေတြးေနမိၾကတယ္။သူကေတာ့ တစ္ဦးတည္းေသာသူကို လိုက္ရွာေနမိေပမယ့္ မနက္တည္းက တစ္ခါပဲျမင္ရၿပီး အခုထိမေတြ႕ေသးတာျဖစ္သည္။
မနက္ကလည္း သူ႔ဆီကိုလာလို႔သာေတြ႕ရတာေပါ့။သူအခုထိ မေသာက္ရေသးတဲ့ ႏြားနို႔ဗူးေလးအေပၚမွာေတာ့ အျပာႏုေရာင္စာ႐ြက္ေလးနဲ႔ " Donghyuck Fighting ! " လို႔ ေရးထားေလသည္။
ႏြားနို႔ဗူးကိုကိုင္ရင္း ၿပံဳးမိေနသလို ထပ္ၿပီးမေတြ႕ရေတာ့ဘူးလို႔ ေတြးမိေတာ့လည္း ၀မ္းနည္းရျပန္ပါသည္။
ဘာျဖစ္ျဖစ္ ထိုလူက ပိုင္ရွင္ရွိတဲ့သူပဲ မဟုတ္ပါလား။
အဲ့တာေၾကာင့္ သူက ေသခ်ာေပါက္ကို လက္ေလ်ာ့လိုက္ရေတာ့မွာပဲ။" Donghyuck ဘာလို႔ မွိုင္ေနတာတုန္း
စာေမးပြဲအခုမွၿပီးတာကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနစမ္းပါ " - Jeno" မင္းလူနဲ႔မေတြ႕ရေတာ့ဘူးလို႔ ေတြးမိေနလို႔လား
ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဖုန္းနံပါတ္ရွိတယ္မဟုတ္လား ၿပီးေတာ့ ရင္းနွီးေနတာပဲကို " - Renjunသူငယ္ခ်င္းကေတာ့ သူငယ္ခ်င္းပါပဲ။
ေပါင္းလာတာၾကာေလေလ သူဘာျဖစ္လဲဆိုတာ မေျပာလည္း သိေနတဲ့ လူေတြပါပဲ။
![](https://img.wattpad.com/cover/278636097-288-k328890.jpg)
YOU ARE READING
• p r e m i è r e • [ Complete ]
Short StoryMarkHyuck short story. This fiction is written by both unicode & zawgyi. [ p r e m i è r e ]