• p r e m i è r e • [ Complete ]

[ 6 ]

( Zawgyi )

[ p r e m i è r e ~ ]

ထိုေန႔ညက အေျခအေနေၾကာင့္ Donghyuck တစ္ညလံုး အိပ္မေပ်ာ္ခဲ့သလို ရင္ေတြတုန္ေနတာလည္း မရပ္တန္႔ခဲ့ေပ။

ရုတ္တရက္ဆန္တဲ့ ခရက္ရွ္ဆီက ရလိုက္တဲ့ အနမ္းမမည္တဲ့အနမ္းေၾကာင့္ သူ႔မွာ တစ္ညလံုး လူးလိမ့္ေနရေတာ့သည္။

အဲ့ေန႔က မူးေနတဲ့ Mark ကို Sofa ေပၚ ပစ္တင္ခဲ့ၿပီး အခ်ိန္အေတာ္တန္ၾကာ ေမးေနမိခဲ့တဲ့ ေမးခြန္းက " ဘာလို႔ အဲ့လို လုပ္ခဲ့တာလဲ " ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းပဲ။

လူမွားတာမျဖစ္နိုင္ဘူး ေသခ်ာေပါက္ သူ႔နာမည္ကို ေခၚလိုက္တယ္။
အဲ့တာဆို သူမွန္းသိရက္နဲ႔ ဘာလို႔ အဲ့လိုလုပ္ခဲ့တာလဲ။
ၿပီးေတာ့ အေျခအေနကလည္း မေန႔ညက သူ႔ကို သူ႔ရည္းစားေဟာင္း အေၾကာင္းေျပာျပေနခဲ့တာပဲေလ။

အဲ့တာကို .. ဘာလို႔လဲ ။

တစ္ညလံုး စဥ္းစားလည္း ထြက္မလာခဲ့တဲ့အေျဖေၾကာင့္ သူရူးခ်င္ေနၿပီ။ အဲ့တာထက္ ကာယကံရွင္က အခုထိနိုးမလာေသးလို႔ ကိစၥမရွိေပမယ့္ နိုးလာရင္ အဲ့ကိစၥကို ဘယ္လိုေျဖရွင္းၾကမလဲ။

" ငါဒီတိုင္း ထြက္သြားလိုက္ရမလား ဟုတ္တယ္ မ်က္နွာခ်င္းမဆိုင္နိုင္မယ့္ အတူတူ ေျပးလိုက္တာေကာင္းတယ္ ! "

ေနာက္ဆံုးေတာ့ Donghyuck ဟာ သူ႔အ၀တ္သူျပန္လဲၿပီး အခန္းထဲက တိတ္တိတ္ေလး ထြက္လာခဲ့တယ္။
မျပန္ခင္ ညကေသာက္ထားတာမို႔ ေခါင္းကိုက္ေနမွာစိုးတာနဲ႔ ပ်ားရည္လုပ္ေပးခဲ့ၿပီး ဆိုဖာေပၚက လူေပၚကို ေစာင္ေလးပါ ၿခံဳေပးခဲ့လိုက္ေသးတယ္။

အဲ့ေန႔ကစၿပီး သူနဲ႔ Mark မေတြ႕ျဖစ္တာ တစ္ပတ္ပင္ျပည့္ေတာ့မည္။
Mark ဘက္ကလည္း သူ႔ကို မဆက္သြယ္ခဲ့သလို သူကလည္း မဆက္သြယ္မိေသး။

ဘာလိုလိုနဲ႔ တေျဖးေျဖး ခံစားခ်က္က ၀မ္းနည္းလာရသည္။
ဘာမေျပာ ညာမေျပာနဲ႔ သူ႔ကို နမ္းသြားၿပီး အခုထိမဆက္သြယ္တာ နည္းနည္းေတာ့ လြန္တယ္မဟုတ္ပါလား။

" မုန္းဖို႔ေကာင္းလိုက္တာ ~ "

ဒီေန႔လည္း Cake ဆိုင္ေလးရဲ႕ ေကာင္တာမွာ Donghyuck ကေတာ့ သက္ျပင္းအၿကိမ္ႀကိမ္ခ်ရင္း ၿငိမ္ေနမိေတာ့သည္။