Far In Time (#1 PHILE INTO YOU SERIES)

Chapter 18

Pagkapasok ko sa opisina ni Louie ay kaagad na sumilay ang ngiti sa aking labi. Inilikot ko ang mga mata ko, wala pa ring pagbabago. I put my things on the sofa and then touched the button of my uniform. Magpapalit ako ng damit. I came from school and I went straight here. Nangako din kase ako k im kanya. Kitang kita ko pa ang relief sa mga mata niya sa naging desisyon ko.

"Nasaan na kaya siya?" His secretary informed me that Louie is having a important meeting with people who could help them with their current case now for the trials to be held very soon. Malapit na kase silang mapunta sa korte. Hindi na ako nagtatanong pa dahil wala naman akong alam sa mga ganung sitwasyon. Basta nandito lang ako sa kanya para suportahan siya.

Tumayo ako saka nagtungo sa desk niya. Napansin ko doon ang isang pink pen. Natigilan ako, ginagamit niya 'to? May kung anong saya at kakuntentuhan ang namuo sa dibdib ko. Ito ang pen na ibinigay ko sa kanya ng mapunta siya sa kwarto. Hindi ko alam na gagamitin niya 'to sa opisina.

Akala ko nga hindi niya ito gagamitin kase pang-babae ang kulay. Hinawakan niya kase ito nun ng makita niya sa study table ko. Sabi ko, sa kanya na lang kung gusto niya. Biniro ko lang naman, 'di ko inakalang tinotoo niya. Kaya naman pala hindi ko napapansin.

I was so bitten on the lower lip and then completely took off my uniform. Nakaramdam ako ng presensya sa likuran kaya napaharap ako. And I almost fainted when I saw Louie at the door! His mouth fell open as I lowered my gaze to my chest that was currently exposed!  Kahit na sabihin nating naka-bra ako ay kita pa din dahil hindi ko man aminin ay malulusog ang dibdib ko.

"Damn!" He turned away quickly, nakahulma na 'yata sa pagkagulat.

Ako naman ay mabilis na kinuha ang blouse ko saka sinuot ito. Ganun din ang jeans na hawak ko. Mabuti nalang at naka-cycling pa ako kaya hindi niya nakita ang bulaklak ko! Sari saring mura ang binigkas ko sa isipan ko ng magkabuhol buhol pa ang garter na nasa jeans ko.

I heard him sneeze. "Are you done?"

I quickly took off my uniform then smiled awkwardly at him. Inilagay ang uniform sa bag habang nakatingin lang sa kanya. He just shook his head, adjusted the coat and put it on the armrest.

"Sa susunod doon ka sa libabry ko magpapalit. What if someone else suddenly walks into the office and sees you like that." His face darkened slightly when he said the word 'someone else.'

I bit my lower lip so hard then nodded at him. Para siyang tatay ko at pinapagalitan ako dahil may nagawa akong ikasasakit ng ulo niya. Palihim akong napanguso, sinesermunan niya ako.

He tsked then sat down next to me. "Are you listening?"

I laughed softly. "Of course."

"That's good." Tila nakahingang sabi niya saka inayos ang sleeves na suot.

"Mukhang pagod ka 'ah." I commented uncontrollably as I watched him.

"I'm so confused.. Tired and drain."

"Ano bang nangyare?" Mahinang tanong ko.

He looked at me for a meantime and sighed. "Come.."

"Huh?"

"Lumapit ka." He order as he patted the side of his lap.

Napalunok ako saka lumapit sa kanya. Naupo ako sa isa niyang hita. Medyo napangiwi pa ako dahil baka mabigatan siya sa akin. He closed his eyes as he snake his left arm to hold me. Napaigtad ako saka napalapit lalo sa kanya. Mukhang nagpapahinga siya dahil isinandal niya pa ang kanyang batok sa pinakadulo ng sofa, sumandal.

"Louie.." I slowly whispered. Marahan niya namang iminulat ang mga mata niya.

"I'm tired.."

I bit my lower lip then slowly lowered my head and leaned on his shoulder. Naramdaman ko ang pagngiti niya kaya napangiti na rin ako. He looks so freaking exhausted. I was so worried so I let him have everything he wanted. Bawal muna ang matigas ang ulo Hazel, I silently thought.