Kinakalimutan Kita Pero Bakit Ganyan Ka? 2 [SHORT STORY]

Part 4

_____

Ilang araw na simula no'ng sabay kaming umuwi ni Yulli. Napapansin ko ring umiiwas siya sa akin, sa tuwing magkikita o magkasalubong kami sa daan, liliko siya o di kaya tatakbo pabalik kung saan siya nanggaling.

I sighed exhaustedly as I sat on the railings. Umaasa ako na baka mapadaan si Yulli dito, at kung suswertehin nga naman ako, papalapit siya dito, and I don't know what's with her fast-paced walking. At dahil naramdaman ko nang balak niyang lampasan akoㅡ hinigit ko na siya sa braso.

Lumingon na siya sa akin pero di ko parin tinatanggal ang kamay kong nakahawak sa braso niya.

I really wanna ask her if she's avoiding me because if she really is, then I want her to stop avoiding me then.

But my freaking mouth won't open.

Just when I was about to call her name, I was interrupted by someone, kaya naman napabitaw ako sa pagkakahawak ko sa braso niya, but before I could turn my eyes on the person who called meㅡ I think I saw a pained expression from Yulli or was it just my imagination?

"Stephen, tawag tayong dalawa ni prof. May papagawa daw siya eh." sabi ng classmate kong si Charmaigne.

"Ah sige sunod lang ako." sabi ko at ngumiti sa kanya sabay tango ng kaunti.

"Ahh anoㅡ" panimula ko at lumingon na ulit kay Yulli at nakita ko nanaman yung malungkot na ekspresyon sa kanya kaya nabigla ako at iba ang nasabi ko. And I know how stupid I am.

"ㅡnakita mo ba yung pinsan kong si Chase?" tanong ko at sa totoo lang gusto kong iumpog ang bungo ko sa pader.

"Uhmmm. Wala eh, sige alis na ako" sabi niya sabay takbo na palayo. I growled to myself inside my mind.

Naiinis ako sa sarili ko.

I fuckin' missed my chance AGAIN!

***

I haven't really slept properly since yesterday. Kaya para akong panda ngayon na papasok dahil sa eyebags ko. Walking sloppily on my way to our room, nakita ko si Nez with worried eyes na lumapit sa akin.

"Huy Stephen! Okay ka lang?" tanong niya sabay giya sa akin sa classroom at pinaupo.

Naramdaman kong tumabi siya sa akin pero isinawalang bahala ko nalang iyon dahil wala akong gana na makipag-usap. Inilapag ko ang bag ko sa desk at ginawa ko itong unan sabay lugmok ng pagmumukha ko doon.

"What happened to you? You look restless, Stephen."

Yeah, 'cause I really AM restless.

Di ko inimik si Nez pero nagsalita siya ulit.

"Is it because of that Yulli?" I was startled when she mentioned Yulli's name that it made me lift my head up from the desk.

"I didn't tell you her name, haven't I?" I said and she just said "Yup" to me

"Then how come?" I asked

"Of course, it's because I like youㅡ I mean, I liked you."

"Ano naman kinalaman niyan sa kung bakit mo siya kilala?" I asked again but she laughed at me mockingly.