Sevda Kuşun Kanadında

2.

Konağın önüne bir araba  gelmişti...

                                                                                                                           ***

Hünkar bu tanımadığı aracın kime ait olduğunu düşünürken içinden Adnan inmişti. 

Hünkar şaşkınlıkla sordu.

+Neredeydin Adnan? Bu araba da nereden çıktı?

-Yeni aldım canım.

Hünkar Adnan'ın ona canım demesinden hiç hoşlanmıyordu. Gözlerini devirerek devam etti.

+Ne gerek vardı ki yeni araca. Zaten bir sürü araban var. 

dedi gergin ve sinirli bir şekilde.

-Uzun zamandır görüyordum bu arabayı çok beğendim almak istedim de hayatım sen niye bu kadar gerildin?

+Gerildiğim falan yok durumlar belli sürekli fuzuli masraf yapıyorsun ona kızdım.

-Bir şey olmaz canım bizden değerli değil ya. Hadi gel içeri geçelim çok acıktım.

Hünkar bıkkınlıkla,

+Tamam kahvaltı hazır sen geç geliyorum ben de.

-Tamam güzelim.

Dedi Adnan ve Hünkar'ın yanağında öpecekti ki Hünkar kendini hafiften geriye çekti. Adnan üstelemeyip bozulmuş bir şekilde içeri geçti.

1 saat sonra.

Hünkar dediği gibi bahçedeki çiçeklerle ilgilenmiş daha sonra sofraya oturmuştu. Herkes kahvaltısını yaptıktan sonra Demir şirkete geçmişti. Aslında bugün Adnan'ın da işte olması gerekiyordu fakat gitmemişti, üstelik sabahta bir tuhaftı. Şirket son zamanlarda zor bir dönemden geçiyordu, ekstra ilgi gerekiyordu fakat Adnan umursamaz bir tavır takınmıştı. Hünkar aklındaki sorulara yanıt alamayınca merakla sordu.

+Adnan?

-Efendim karıcığım.

Hünkar yine gözlerini devirdi ve devam etti

+Neden şirkette değilsin?

Adnan bunu fırsat bilip ayağa kalktı ve Hünkar'ın arkasına geçip boynuna doğru fısıldadı.

-Sabah işlerimi hallettim, karımla güzel bir gün geçiririz diye düşündüm. İstersen bir yerlere gidelim olmaz mı? 

dedi boynuna öpücük kondururken.

Hünkar bu durumdan çok rahatsız olmuştu ve Adnan'ın kollarını tutup bedenini yavaşta sıyırdı. Yüzüne zorâki bir tebessüm yerleştirip cevap verdi. Yoksa biliyordu sinirlenecekti ve bugün hiç sinirini çekecek hali yoktu.

+Bir yere gitmek istemiyorum Adnan. Gece kitap okudum, geç uyudum. İzninle uyumaya çıkacağım.

deyip önünden geçti Adnan'ın.

Adnan sessiz bir şekilde söylendi.

'20 yıl oldu be Hünkar! Hâlâ mı böylesin... Ama istesen de istemesen de beni sevip bu aileye saygı duyacaksın' dedi sinir ve hırsla. Oysa sevgi bu.. Zorlamayla olur muydu hiç? 

Hünkar bu sırada yukarı çıkmıştı. Yavaşça elini kapının kulpuna götürdü derin bir nefes alarak içeri girdi. Kapıyı kapatıp kilitlemesiyle sırtını dayaması bir oldu. Bugün üzerinde bir şey vardı, tarifi olmayan bir his... Bir şeyler olacaktı ama ne?
Yavaşça odanın içinde ilerledi ve komodinin yanına geldi, boynundaki kolyeyi çıkartıp ucundaki anahtarla kilidi açıp çekmeceyi araladı. İçinde, ahşap, üzerinde güzel oymaların olduğu bir kutu vardı. Gözleri dolu dolu kutuyu eline aldı ve usulca açtı.
Önce karşısına Ali Rahmetle gençlik fotoğrafları çıktı. Hünkar derin bir iç çekerek eline aldı fotoğrafı ve parmağını Ali Rahmet'in fotoğraftaki simasında gezdirmeye başladı.