Kiedyś zasnę
Tak na zawsze
Położę się na łące
Wśród ziół
Nie obudzi mnie już słońce
Wiatr wyszepta mi kojące
Miłe słowa
Pożegnam te wschody i zachody
I tęsknić nie będę
Nawet za tą zimną rosą
Może się rzucę do wody
A może zatopię się w polnych kwiatach
Włosy nasiąkną wonią krwistych maków
I leżeć będę na łące blada
By inni mogli wspominać po latach
Tę jedną dziewczynę z pobliskiej chaty
Która kochała te polne kwiaty
Którą budziło o poranku słońce
I której wiatr szeptał słówka kojące
