Finale...........
Nandito ako sa harapan ng pintuan kung nasaan ngayon si Alas, pinihit ko ito ng unti unti nangatog ang tuhod ko parang nawawalan ako ng lakas, nanginginig ang buong pagkatao ko, sumisikip ang dibdib, nakakumot ito ng puting tela, pinilit kong lumapit. Pagkalapit ko nawalan ng boses ang hagulgol na lumalabas sa bibig ko, nanginginig ang kamay kong ibinababa ang nakatakip sa muka niya. Tuluyan ng lumabas ang malakas na iyak galing sa aking mga labi.
" N-angako ka! Sabi mo sa akin Hindi mo ako sasaktan! Alam mo bang sobrang sakit ng ginawa mo!? Huh!? Habang buhay kong mararamdaman ito A-las! Please bumangon ka na diyan! Sabi mo bubuo pa tayo ng pamilya, malaking pamilya! Sigi na please bangon na!" Hindi ko na makilala ang boses ko dahil bumabara na din ang laway sa lalamunan ko.
" Hindi ko pa kaya..... Please baby gisingin mo ako sa bangungot na ito please, Hindi ko kaya A-las! Please maawa ka sakin! I love you hindi na kita sasaktan physically and emotionally basta bumalik ka lang sakin! Please naman oh! Please.... Tanggalin mo ang sakit.. A-las ayoko nito..." wala akong pakealam kung naghahalo na ang luha at sipon ko, pinanghawakan ko pangakong iyon kahit na iniisip kong wala iyong kasiguraduhan, at ngayon napagtanto kong tama ako. Mahal na Mahal ko siya at dadalhin ko ang pagmamahalan namin hanggang sa kabilang buhay.
End.
-hope nagustuhan niyo mga kafatid.
BINABASA MO ANG
KABILANG BUHAY (Short Story)
Cerita Pendek- Napaka ikli lang ng buhay kung tutuusin, hindi natin malalaman kung anong oras, petsa o ilang taon pa tayo mamamalagi sa mundong ibabaw. - nicliet_
