PROLOGUE

41 5 0
                                    

Ryleigh Laurice Ty, the true heiress of their business, Dean's Lister, A Summa Cum Laude alumnus, Volleyballist, Taekwando player, Archery, Badminton, and Soceer are all sports that she can play. Intelligent and well-paid models, A successful entrepreneur, Gorgeous, A wife material.

***

"Good morning, Manang" naka ngiting bati ko sa kanya. "Oh nandito ka na pala Brent, nasa kwarto pa si Laurice hindi pa yata bumabangon" natatawang sabi ni Manang sa akin. Napa iling nalang ako. Nag paalam ako na aakyat na ako pinayagan naman ako ni manang.

"Laurice Ty!" Sigaw ko

Naka ilang katok na ako pero wala pa din sumasagot kaya binuksan ko na ito. Tulog mantika talaga ito may pasok pa tong babaeng to. Agad ko hinila yung kumot niya she was wearing a night terno.

"Laurice! Hindi ka ba babangon diyan?! Anong oras na may pasok ka pa!" Sigaw ko sa kanya ng mapadilat siya agad niya tinakpan yung tenga niya. "Ang aga aga Brent! Ang ingay mo! Bakit ka nanaman ba nandito" Reklamo niya sa akin.

"Babangon ka ba diyan o iiwan na kita bahala ka" pananakot ko agad naman siyang balikwas. "Oo na eto na layas! Maliligo na ako" sabi niya sa akin tapos tinutulak niya pa ako palabas. Hinintay ko nalang siya dito sa sala ng maabutan ko si Laurence na nag mamadali palabas ng bahay.

"Laurence!" Tawag ko.

Nilingon niya lang ako. "Oy Brent! Una na ako ha nag mamadali kasi ako! May hinahabol ako" sabi niya pa tumango lang ako ng bumababa na si Laurice napa taas naman ang kilay ko ng makita ko siya na ganon yung suot niya.

"Hoy Peterson!" Tawag niya sa akin.

"Saan punta mo? Ayos na ayos ah? school punta natin" pag sesermon ko sa kanya napa kunot naman yung noo niya sa akin. "Okay naman suot ko ha!" Reklamo niya sa akin tinaasan ko lang siya ng kilay at padabog siyang umakyat umiling lang ako sa kanya. "Tara na Mr. OA" natatawang sabi niya sa akin. Nang makarating na kami sa University agad na siya bumababa ng kotse ko at nag paalam na din siya at ako naman dumiretso na din sa University ko.

Mabilis natapos ang klase hindi ko nakita si Laurice ngayon baka maaga siyang umuwi sinalubong ako ni Azriella. "Kuya, sabay ba tayo?" Tanong niya sa akin tumango lang ako sa kanya. "Bakit hindi motor ang dala mo?" Tanong niya sa akin. "Motor? Ako ba pinagloloko mo? Sa motor kita papasakayin?" Taas kilay kong sabi sa kanya she just rolled her eyes.

Nang nasa kwarto na ako. Biglang kumatok si Azriella. "Kuya, hindi ba kayo sabay umuwi ni Laurice?" Tanong niya sa akin napakunot naman noo ko. "Hindi why?" Sagot ko. "Cannot be reach si Laurice" Bungad ni Azriella sa akin ng biglang nag vibrate yung phone ko.

[Hello Brent, its me Laurice mom. I cant contact Laurice right now, did you know where she is]

Napa tayo naman agad ako tumakbo palabas. Nang maabutan ko sila James kakauwi lang umuulan pa naman asan ka ba Laurice Ryleigh. "Oy dude! Naka uwi ka na pala? Naabutan ko si Laurice nanduon sa main Court ng University. Hindi ko alam kung ilang oras na siya duon 6:00 namin siya nakita duon" sabi niya agad ako napa takbo at pumunta sa parking lot at sumakay sa sasakyan ko.

"Ang tanga...Tanga" galit na sabi ko sa sarili ko hindi ko alam kung anong pumasok sa kokote ni Ryleigh. Pag dating ko duon sa Court. "Anong katangahan pumasok sa isip mo Laurice Ryleigh! Pasok sa loob" Inis na sabi ko sa kanya.

"Gusto mo ba tulungan kita sa babaeng gusto mo, Brent?" Tanong niya sa akin napa lingon naman ako sa kanya. "Gagawin mo yun?" Pabalik na tanong ko sa kanya tumango naman siya sa akin.

"Then be with me" sagot ko sa kanya.

***

"Huy balita ko Uuwi na si Laurice? Makikita mo na ang pinaka mamahal mong babae este yung ex mo" natatawang sabi ng walang hiya kong kaibigan. He's Jace Dawson my childhood friend.

It had been five years since Laurice left me. when Laurice decided to leave, i focus more in my own life. and I rolled my eyes. Tinignan ko si Jace na halatang nang aasar, I rolled my eyes pinagpatuloy ko lang ang pag aayos ng gamit ko.

"Paano kapag nakita mo ang iyong pinaka mamahal na labidabs mo ay este si CEO mo pala?" Malakas niyang tawa kinuha ko yung white folder ko at hinampas sa kanya. "Tigilan mo nga ako Jace Dawson masapak kita wala sa oras" inis na sabi ko

"Ano ba yan pikon si Director" natatawang sabi ni Jace. "Hindi ka titigil o tatawagan ko si Clary?" Inis na sabi ko agad naman niya ako masamang tinignan. Umalis na si Jace sa condo ko. Dumiretso ako sa office dahil may bagong dating daw na project kaya nag madali ako. Agad ko lang inasikaso yung mga kailangan kong gawin ng nalaman ko na may panibagong project patong patong nanaman , tapos nag kaproblema daw.

"Ang tanga tanga, Azrielle" galit na sabi ko kaya nag madali ako papuntang office. Halos nanigas yung buong katawan ko ng pagbukas ng elevator hindi ko inaasahan na dito ko siya makikita dahil yung babaeng pinakihihintay ko nasa harap ko na.

It's been fucking five years since I last saw her, five years since we broke up and five years since she left me.

"Apologize sincerely, Mister, but you're blocking my path." She gave a big smile. And she looked at me as if we were strangers.

***

Brightest Scenary (Revision)Where stories live. Discover now