Ep 3

2.5K 160 2
                                    

Zawgyi

ခြန္းပုိင္မနက္စာစားေနရင္အိမ္ေရွ႕ကစုိင္းရဲ႕ေခၚသံကုိနားစြင့္မိသည္။ထမင္းစားခန္းထဲကုိစုိင္းမ်ားဝင္လာမလားဝင္လာမလားၾကည့္မိတာအေမာ။

စုိင္းစိတ္စုိးသြားၿပီထင္တယ္။ခြန္းပုိင္မေန႔ကသရဲကားမၾကည့္လုိက္သင့္ဘူး။သရဲကားၾကည့္ပီးမအိပ္ရဲတာေၾကာင့္ခနခနဖုန္းဆက္ၿပီးေျပာခ်င္တာေတေတြေလ်ွာက္ေျပာမိသည္။

''ဟင္းးးးး''

''အယ္ ခြန္းခြန္း ဘာေတြသက္ျပင္းခ်ေနတာလဲ''

''ဘာမွမဟုတ္ဘူးေမေမ''

''ေသခ်ာလား သား''

''ဟုတ္''

''သားေက်ာင္း ေနာက္က်လိမ့္မယ္ မသြားေသးဘူးလား''

''စုိင္းမလာေသးလုိ႔လား''

ခြန္းပုိင္ေမေမ့အေမးကုိျပန္မေျဖမိ။ခြန္းပုိင္ကစိတ္ညစ္ေနရင္ဘယ္သူ႔ကုိမွစကားျပန္မေျပာတတ္။ဒါကသူစိတ္ညစ္ေနၿပီဆုိတဲ့အေၾကာင္းကုိေဖာ္ျပတဲ့ပုံစံေပါ့။

''သားတုိ႔စိတ္စုိးေနၾကတာလား''

''ခြန္းပုိင္''

အမည္ေခၚကာထမင္းစားခန္းထဲသုိ႔ဝင္လာတဲ့စုိင္းကုိၾကည့္ၿပီးခြန္းပုိင္စိတ္ညစ္ေနတဲ့စိတ္ေတြေပ်ာက္ကာေပ်ာ္စရာတခုခုကုိေတြ႕သည့္အလားၿပံဳးေနမိသည္။

''ငါကမင္းမလာေတာ့ဘူးထင္ေနတာ''

''ေအး မလာဘဲေနမလုိ႔''

''စုိင္းငါ့ကုိစိတ္စုိးေနတာလား ဟင္''

ၾကည္ေတာက္ေတာက္မ်က္လုံးေလးမ်ားကုိပင့္ကာသနားစရာမ်က္နွာေလးနဲ႔လာလုပ္ေနေသာခြန္းပုိင္ကုိၾကည့္ၿပီးစုိင္းအူယားလာတာေၾကာင့္ခြန္းပုိင္ေခါင္းကဆံပင္ေတြကုိလွမ္းဖြမိသည္။

''စုိင္း မဖြနဲ႔ဟ ေက်ာင္းသြားရအုန္းမွာ''

''ဘာလဲ ေကာင္မေလးေတြ
ဝုိင္းၾကည့္တာမခံရမွာ ဆုိးလုိ႔လား''

''စုိင္း!''

ထမင္းစားဝုိင္းမွာေမေမရွိတာေၾကာင့္မဟုတ္တာေတြလာေျပာေနတဲ့စုိင္းကုိေမေမ့ဘက္ေခါင္းၫႊန္႔ျပကာတားရသည္။

Love is blind(completed)Where stories live. Discover now