Önemli:Tanıtım vermedim heyecanlı olsun diye hikaye benim fikrimdir!
Muhabir:Bugün sabah Çin'den kalktıktan sadece 6 dakika sonra düşen uçakta 645 yolcunun tamamı ve pilotlar hayatını kaybetti
Daniel kanepeye uzanmış, ayaklarını birbirinin üzerine atmış dinlenirken televizyon haberlerini izliyordu
Bense gözlerim yarı açık, soğuk zeminde uzanıyordum. Gözyaşlarımı temizlemek için zayıf bir şekilde göz kırpıyordum
Ama o sırada Daniel masaya eğilip bira aldı, alırken de bana bağırmaya başladı
Daniel:Tam bir baş belasısın! Sana defalarca telefonu kullanmamanı söyledim! Sadece bir kuralım vardı. Beni dinleyip itaat edecektin. Anladın mı!
Beni geri almalarını isteyebilmek için eski üvey ailemi aramaya çalışmıştım ve onlar için daha çok çalışacaktım
Ama birkaç ay önce üvey ailem tarafından bu adama satıldım. Bir gün bu adam gelip beni alıp götürdü. Ne kadar mücadele etsem de ondan kaçamadım
Ondan nefret ediyorum. Nefret etme sebebim beni her gece kullanmasıydı. Başkaları için normal kabul edilen en küçük hatalar için beni cezalandırıyor. Çok zor gerçekten çok zor...
Daniel:Şimdi gidiyorum. İyi bir kız ol ve buradaki pislikleri temizle! Ve.. kuralları çiğnemeye cüret etme
Ellerimi yavaşça soğuk zemine bastırdım ve kendimi kaldırdım
Buzdolabına doğru yürüdüm dondurucuyu açtım. Soğuk hava beni bin bıçak ile bıçaklamış gibi oldum. Buz tepsisini aldım ve bir beze sarmak için tezgâha koydum ve yaralı yanaklarıma tuttum
Acı yavaş yavaş azalıyordu ama bu acı artık alıştığım bir şeydi
Y/N:Hep böyle mi yaşamam gerekiyor?
Zaman hızla geçip gece olmuştu. Akşam yemeğimi yemem bitmişti ve Daniel'in geri gelmesini bekliyordum. Tam o sırada Daniel'in kapıyı anahtarla açtığını duydum
Hemen ayağa kalktım. Daniel kapıyı açtı ve bana baktı. Aman tanrım...yine öyle bakıyordu
Daniel beni duvara doğru itti ve ellerimi başımın üzerine tutup boynumu öpmeye başladı
Daniel:(sırıtarak) Bügün nasılsın bebeğim?
Y/N:L-Lütfen... yapma..!
Daniel:Kapa çeneni! Bunu yapmama engel olamazsın! Alış artık
Her gece böyleydi ama o her gece çok daha agresif ve acı verici
Onu durduramayacağını biliyordum ve bir kez daha pes ettim
Beni soydu ve odaya götürüp yatağa itti. Bileklerimi sıkıca tutup yine taciz etmeye başladı
...
Yavaşça gözlerimi açarken pencereden gelen güneş ışığı yüzüme çarptı. Sabahtı... Dün gece ne olduğunu hatırlayınca kendimden tiksindim
Tam o sırada, aşağıdan birkaç kişinin konuştuğunu duydum
Elimle çarşafı göğüsüme tutarak yavaşça kalktım. Kıyafetlerimi aldım ve kendimi temizlemek için banyoya gittim
Tam banyonu bitirdiğimde ve giysilerimi giymeye hazır olduğumda şunları duydum
"Daniel:Tabi efendim bu fiyata Y/N'i verebilirim. Hemen onu çağırayım"
"???:Çabuk olun!"
Ben... tekrar satılıyordum. Gözümden yaşlar akarken ağzımı kapattım. Sessizce ağlarken soğuk duvara yaslandım. Kaçmamın hiç bir yolu yoktu.
Tam o sırada banyo kapısının çalındığını duydum
Daniel:Çabuk dışarıya çık Y/N!
Y/N:(gözyaşlarımı silerek)T-Tamam
Giysilerimi giydim ve korkarak yavaşça dışarıya çıktım
Daniel bileğimden tutuğu gibi beni aşağıya indirdi
Burada çok fazla insan vardı
Hepsi siyah giysiler giyiyordu. Ceplerinde silah tutuklarını gördüğümde gözlerim büyüdü. Yoksa bunlar...
Tam o sırada, iki adam sandalyede oturarak bacak bacak üstüne atmıştı konuşmaya başladı
1. Adam:O Y/N mi?
2. Adam:Sanırım öyle ve çekici görünüyor değil mi?
1. Adam:Her neyse yapacak daha çok işim var. Hadi gidelim
2. Adam:(adamlara dönerek) Alın kızı!
Y/N:N-Neler oluyor?! D-Daniel???
Daniel:Güle güle Y/N iyi şanslar
Daniel bana sırıtarak baktı. Beni bu tehlikeli insanlara satmıştı
Y/N:Hayır, hayır, hayır! Lütfen bırakın beni! Daniel! Lütfen!! B-Bunu yapma...
D-Daniel! Ne istersen yaparım! Nolur bak çok korkuyorum! Daniel! Daniel!
Tam o sırada bir adam yanaklarımı tuttu yaşlı gözlerimi kendi gözlerine bakmaya zorladı. Gözleri öfkeyle doluydu
2. Adam:BUNU AKLINDAN ÇIKAR! ARTIK BİZİMLESİN!!!
Daniel, adamlar beni arabaya bindirirken hala sırıtıyordu. Bense ona nefret dolu gözlerle bakarken kafamı birden ne olduğunu bilmeden bir şeye çarptım
...
Gözlerimi açtıktan sonra başımın Ağrıdığını hissettim. Tek bir ampul asılı karanlık bir odadaydım
Tam ayağa kalkacakken ellerimin ve bacaklarımın oturduğum sandalyeye bağlı olduğunu hissettim. Korkarak kendimi kurtarmak için ellerimi sıktım
Tam o sırada kapı açılarak içeri yedi adam girdi
Işığa geldiklerinde gözlerim genişledi. Hepsi çok y-yakışıklı görünüyordu
Jin:O tek jungkook'un mu?
Jungkook:O...
Suga:Durun durun kız her şeyi biliyor mu?
Hoseok:Hayır
Jimin:Neden hiçbir şey bilmiyor?!
Taehyung:Bence sus jimin
Namjoon:Bir an için çenenizi kapayabilir misiniz?!
Korkudan titriyordum. Kim olduklarını veya neden burada olduğumu bilmiyordum. Tehlikeli tiplere benziyorlardı
Y/N:N-Nerdeyim ben ...?
Hepsi bana baktı. Ne olduğunu anlamadım
Tam o sırada içlerinden biri bana doğru yürüdü ve tam önümde durdu (o kişi jk)
Gözlerime baktı. Gözleri öfke ve ateşle doluydu. Bilinçsizce titriyordum
Birden sağ elini kaldırdı ve yanağıma sertçe vurdu. Aynı tarafa tokat atmaya devam etti. Tokatların arasında konuşmaya çalışırken gözyaşlarım aşağı akıyordu... ama konuşamadım. Bu acı dayanılmazdı...
Bilincimin yavaş yavaş kapandığını hissedebiliyordum. Tam o sırada arkadan bir ses duydum
Jin:Bol bol vaktin var jungkook. Neden ona sadece bugün için ara vermiyorsun? Onun için yapabileceğin EN AZ şey bu değil mi?
Jimin:jin'le aynı fikirdeyim... bügün için onu boşver. Ona yaklaşan çok daha büyük şeyler var zaten
Namjoon:Bunu istemiyor musun Y/N?
Y/N:N-Neler oluyor? S-Siz kimsiniz?
Taehyung:oh, tatlım... Bilmene gerek yok. Ve asla olmayacak. Sessiz ol
Taehyung bana sırıttı ve dışarı çıkıp arkalarından kapıyı kapattılar
Y/N:Neler oluyor?!
Sandalyeye bağlı olduğum için kendimi kurtarmaya çalışıyordum. Tam o sırada ampul kapandı ve oda zifiri karanlık oldu
Ve korkmuştum...
Y/N:Her şey yolunda sorun değil, bunun da üstesinden geleceksin. Karanlıktan korkma Y/N. Korkma Y/N... sadece sessizce bekle...
Zaman çok yavaş geçiyordu. Tüm bu olanlar beynimi allak bullak etti
Bağıramayacağımı biliyordum. Bağırmamak için eğitildim sonuçta. Bunun için yine cezalandırılacağımı bildiğim için çıtımı dahi çıkarmadım
Saatin kaç olduğunu tahmin edemiyordum. Ama onlar gideli saatler oldu, belki gece olmuştur?
Hem açıkmış hem de susamıştım. Susuzluktan dilim damağım kurumuştu
Birden kapının tekrar açıldığını gördüm. Onlardı...
Jimin:(sırıtarak) Nasılsın bebeğim?
Suga:Jimin Tanrı aşkına... Lütfen 5 dakikalığına sapık olmayı keser misin?
Jin:Namjoon onu bana ver
Namjoon, jin'e bir iğne verdi. Jin kapağı dikkatlice çıkarıp bana doğru yürüdü
Saçlarımdan tutup başımı arkaya eğdi. Olacaklardan korktuğun için başımı salladım
Y/N:Hayır, hayır, hayır! Bunu yapma! Enjekte etme! Ahh!!!
Jin doğrudan boynuma enjekte etti ve ben çığlık atarken iğneyi çıkardı. Bir damla kanım yere düştü. Gözlerim yaşarmıştı bu yüzden gözlerim sıkıca kapandı ve ardından çenem uyuştu
O sırada jin'in gülümsediğini gördüm ve nazikçe yanağımı okşadı
Jin:Güzel... şimdi ipleri çözebiliriz
Hoseok:Ben hallederim
Hoseok bana doğru yürüdü ve bileklerimin etrafındaki ipleri çözmeye başladı
Ellerim bilinçsizce düştü. Ellerimi kaldıramadım ya da bacaklarımı hareket ettiremedim. Felç olmuş gibi hissediyordum
Gözyaşlarım akarken yavaşça onlara baktım
Y/N:N-Neden?
Jin:Enjeksiyon etkisi birkaç dakika içinde kaybolur ve tekrar normal haline dönersin. Bu arada enjekte edilen sıvı hiç de sıradan bir ilaç değil. Aynı bir patlayıcı gibi
Hoseok:Bize karşı hiçbir şey yapamayacaksın. En önemlisi kaçamayacaksın
Taehyung:Bizim bilmediğimiz hiçbir şey yok. Ne yaptığını biliyoruz... her şeyi biliyoruz!
Namjoon:Şimdi soracağımız sorulara cevap ver! Adın ne?
Y/N:Y-Y/N... Benim adım Y/N
Suga:Yaşın kaç?
Y/N:20...
Namjoon:eğitimin?
Y/N:Ben lise mezunuyum
O bunu sorunca uzay ve evren hakkında ne kadar çalışmak istediğimi hatırladım. Yıldızları ve nasıl olduğunu öğrenmeyi çok istedim... Astronot olmak istedim...
Jimin:Ailen nerede?
Y/N:Ben... ben bir yetimim. Ailemi bilmiyorum
Jin:Eskilerden bir şeyler hatırlıyor musun?
Y/N:Ben... Sanırım koruyucu bir aile tarafından evlat edinildim... Sadece beş yaşındaydım. Çok iyi hatırlamıyorum
Suga:Peki Daniel kim?
Y/N:Üvey ailem tarafından Daniel'e satıldım. Başka hiçbir şey bilmiyorum. Tek bildiğim şey onun beni kullanmış olması
Taehyung:Herhangi birimizi tanıyor musun?
Yavaşça onlara baktım. Bana hiçbiri tanıdık gelmediği için başımı hafifçe hayır anlamında salladım
Hoseok:Neden burada olduğunu biliyor musun peki?
Y/N:H-Hayır...
Jimin:Güzel ve zaten bilmene de gerek yok. Bundan sonra burda kalacaksın. Bu yerden asla çıkamazsın
Jungkook:Her gün burada yaşayacaksın... her gece... ne söylersek onu dinleyecek ve senden yapmanı istediğimiz her şeyi yapacaksın!
Namjoon:(sırıtarak) Bu gecenin tadını son gecenmiş gibi çıkar. Yarın işler değişecek. Yemeğini ye
Arkalarını dönüp odadan çıktılar. Arkalarından da kapıyı kilitlediler
Işık açıktı ve bir tabakta yiyecek vardı, birkaç metre önümde ise bir bardak su...
Y/N:Yarın ne olacak? Korkuyorum...
Yazana kadar ellerim koptu arkadaşlar oy verirseniz çok mutlu olurum
1330 kelime
♥️
