Diyorum ki, senin için şu yaptıklarımı kaldırımın üzerinde duran tohuma yapsam utanır çiçek açardı.
Ben çoktan öğrenmiştim insanların değmediğini. Buna rağmen inandım sana… Sözlerin altında yatan nedenleri, gidişatların vardığı sonuçları, mesafelerin getirdiği ihanetleri ezberlemiştim ben zaten. Ben hayatın gerçeklerine rağmen güvendim sana… sen gidince gözyaşlarım utandı sevgisinden. Seninleyken önce bahar gibi geldi bütün günler, sonra film şeridi gibi gerçeklerle örtüştü bütün yaptıkların. Gördüm, gördüm yine de sustum… Ama susmak hiçbir şeyi
değiştirmiyor ne yazık ki.Benim yaptığım, elindeki kağıtların yenilgi getireceğini bilmesine rağmen varını yoğunu
masada bırakan kumarcılardan farksızdı. Biliyordum, kaybedecektim ama o kadar inandım ki;görmek istedim.
Sana yenildim…
