Herkesin oyun oynadığı dönemlerde minik kız yatağının yanındaki duvara anlattı herşeyini.
Yeri geldi omuzunu duvarına dayayıp ağladı, yeri geldi duvarına güldü, yeri geldi duvarına sustu.
Tavanına anlattı minik ve saf hayallerini.
O en çok korktuğu gecelerde duvarına yasladı omzunu hani sanki anne babasıymış gibi.
Deli dediler ona, dalga geçtiler.
Daha çok yalnız bıraktılar daha çok dışladılar onu.
Minik kız dayanamadı önce tek sırdaşı olan duvarından özür diledi sonra hayallerini paylaştığı tavanından.
O saf o masum hayallerini paylaştığı tavanına usulca bağladı ipi.
O MİNİK KIZ ARTIK YOK. 🌙
