mikasa ackerman mutsuz evliliğinden ve suratsız eşinin lanetinden kurtuluşu bir gün tesadüfen tanıştığı bir kadında buldu.
mikasa ackerman & sasha braus.
Mikasa derisine bastırılan bıçağın hissiyatıyla beraber derince iç çekti.
Sasha'larda geçen bir haftanın sonunda, Sasha'nın da yardımlarıyla eve gelebilmişti ve evinde onu karşılayan kişi kapıyı açtığı gibi boynuna bir bıçak dayayan Eren Jaeger'dan başkası değildi.
Eren pozisyonunu bozmadan boşta kalan elinin işaret parmağını dudaklarına götürdü, kızın susmasını istercesine gözlerinin içine bakıyordu. Mikasa diğerinin bakışları altında ezilirken nasıl bu hâle geldiklerini düşündü. Eren'i yalnız bırakmanın zaten iyi bir karar olmadığını biliyordu ama bu kararın kendi canını tehlikeye atacağını düşünmemişti. Her ne kadar Eren'in ani bir hareket yapacağından çekinse de dudaklarını araladı.
"Eren."
Esmer oğlan bıçağı hafif de olsa hareket ettirmişti. Mikasa vazgeçmedi.
"Eren. Lütfen."
Bu sözlerin ardından gözleriyle yaptıkları uzun bir konuşmanın sonunda Eren temkinli bir tavırla bıçağı Mikasa'nın boynundan çekmişti. Mikasa rahat bir nefes alıp boynunu ovdu, eline gelen kanı hissedebiliyordu. Bu sırada Eren çoktan elindeki bıçağı düşürmüş, Mikasa'dan bulduğu boşlukla koridora doğru koşmaya başlamıştı. Mikasa bunu geç fark etmiş olsa da oğlanın peşinden gitti. Eren yatap odasına girip kapıyı kilitlediğinde Mikasa yetişemediğini anladı. Kapıyı birkaç kez çalsa da yanıt veren olmamıştı. Geçen sürenin ardından pes ederek sırtını kapıya dayayıp yere çöktü.
"Niye böyle yapıyorsun?" dedi. "Belki beni eşin olarak görmüyorsun ama Eren, biz on üç yıl beraber yaşadık, en azından bir arkadaşın olarak bırak sana yardım edeyim. Geldiğinden beri tek kelime konuşmuyorsun, hiçbir iş yapmıyorsun, bütün gün o siktiğimin koltuğunda kös kös oturup dışarıyı izliyorsun. Ne anlıyorsun ya bundan? Hayır, bari geceleri rahat uyku çekiyorsundur diye senin hakkında düşünmemeye çalışıyorum onda da sabaha dek debelenip duruyorsun. Derdin neyse anlat, sen de kurtul ben de kurtulayım. Aylardır kendi kendine açılırsın diye bekliyorum ama senin açılasın yok. Bak ben... ben böyle biri değilim, tamam mı? Of. Gerçekten ağzıma geleni söyledim yine. İstediğini yap, karışmıyorum sana."
Bir anda sözcükler ağzından dökülüvermişti. Mikasa bunları ne kadar uzun süredir içinde tuttuğunu düşündü, hemen ardından da bunları söylemenin Eren'i muhtemelen ne kadar etkileyeceğini. Sanki bir şeyler olmuştu kendisine, böyle patavatsızca konuşmak hiç tarzı değildi, şaşırıp kalmıştı o bile. Hissettiği bunalımla birlikte yüzünü avuçlarının içine aldı. Çok kötü bir şey yapmış gibi hissediyordu. Eren'in üç yılda ne yaşadığını bilmiyordu, böyle davranıp ona haksızlık etmişti. Sinirle saçlarını karıştırırken boğuk bir sesle "Özür dilerim," dedi. Karşı taraftan hiç ses gelmemişti. Orada, o konumda ne kadar oturmuştu bilmiyordu ama ona çok uzun gelen bir zaman aralığının ardından kağıt hışırtısına benzer bir ses duymasıyla kafasına gömdüğü avuçlarından kaldırıp etrafa bakındı. İşte tam o esnada odada kendi tarafında duran küçük defterden koparılmış bir kağıt parçasıyla göz göze gelmişti. Ters durduğunu düşünerek eski kağıdı yerden kaldırıp çevirdi. Üstünde yazanları okudu.
Özür dilerim. Sadece sorun çıkarıyorum. Anlatabilmeyi isterim ama sandığın kadar kolay değil. Keşke bütün bu meseleyi kökten çözebilseydik. Daha fazla canını yakmak istemiyorum Mikasa, sen benim sahip olduğum tek arkadaşsın.
Eren
Mikasa notu okuduktan sonra bir süre sessiz kaldı. Kapının ardındaki Eren'in ondan bir cevap beklediğini çok iyi biliyordu, buna şüphe yoktu ancak yine de düşünmek istemişti. Neyi düşünmek istediğini de bilmiyordu. Belki de derdi sadece birkaç saniyeliğine de olsa kafasının boşluğundan yararlanmaktı.
"Boşver." diyebildi en sonunda. "Cidden, Eren, boşver gitsin. Takmayalım kafamıza, ikimiz de çok çabuk parçalanıyoruz, berbat bir özellik biliyorum ama gerçek bu, bırak ne olursa olsun. Hiçbir şey anlatmak zorunda değilsin, hiçbir şey yapmak zorunda değilsin, sadece, bana bir daha bıçak çekmezsen sevinirim." Öbür taraftan gelen zayıf gülme sesiyle birlikte kendisi de güldü. Aralarındaki gerginliğin kısa süreli olması içine su serpmişti, sonuçta ne olursa olsun her gün yüzünü gördüğü tek insan Eren'di. Ne o incinsin isterdi ne de araları bozulsun.
Gün ilerledikçe Mikasa, esmer oğlanla sözsüz iletişime çeşitli yollar geliştirdi. Eren'in de hoşuna giden bir şeyler yaptıktan sonra yataklarını ayırmak hakkında birkaç şey konuştular. Mikasa zaten Eren'in rahatsız olduğunu hissettiğinden ikiletmeden dolabın üstünden bir yastık bir yorgan uzattı esmere, o da başını eğip misafir odasına ilerledi.
Gece başladığında ve Mikasa nihayet sözde eşiyle ilgili düşünmeyi bıraktığında aklına düşen ilk şey Sasha Braus isimli o kadından başkası değildi.
Tanıştıkları günden itibaren garip bir yakınlık hissettiği bu genç kadın onun aklını çiftlikteki her gün olduğu gibi bugün de meşgûl ediyordu. Mikasa, Sasha'yı düşündü.
Sakar tavırlarını, panikle tizleşen sesini, yumuşak ellerini, kirazın ufukla birleşiminden doğan renkte saçlarını, biçimli burnunu, parlayan gözlerini, dolgun dudaklarını ve ona olan yakınlığını...
Tüm bunlar düşündükçe başını döndürüyordu. Karnında sancılara sebep olan bu hisse bir türlü anlam veremiyordu. Sasha Braus onu hasta mı ediyordu yoksa ortada onun daha fark edemediği başka bir şey mi vardı? Mikasa, henüz bunu bilemiyordu.
mrb. bu bolumu de yazdigimiza gore sizi (ins🙏) daha cok mikasashayla ve kalemim bozuk oldugu icin malsf deftere yaptigim karakter tasarimlariyla basbasa birakiyorum <3
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
benim fotograf cekme becerileri bi miktar yerlerde surunuyo editle kurtaririm dedim o da olmadi kusura bakmayin 😔😔
