"Brat..." bulong kong sabi ng makita kong papasok na naman sa bahay ang batang makulit na kapit-bahay namin.
Di ko maintindihan ang batang iyon as to why she even bother coming here almost everyday. Lagi ko nga syang sinusungitan at di maayos ang pakikitungo ko sa kanya, so why?
I don't like people getting near me or touching me except for my parents, and my doctor which I am tolerating dahil sabi nila mom and dad.
But that bratty kid ang kauna-unang taong kinakausap ko aside for my parents and doctor. Tango o pag-iling lang ang ginagawa kong sagot if I think I could tolerate them, the worse is I'll just stare at them and rudest I could do is I'll just ignore them and walk away sa mga taong kakausap sa akin, which is what I usually do.
"Saman- a-ate Sam! Kumusta ka na? They said na umuwi ka ng maaga because you are not feeling well... may masakit ba sayo o nangahasang kulitin ka? Sino? Sabihin mo lang sino ako bahala at bukas na bukas rin di ka na nilang lalapitin!" Naiinis na nag-aalalang sabi nya sa akin.
Di ko alam if matatawa ba ako o ano sa sinabi nya. It's already been years since makilala ko sya and now she is already in her freshman year in highschool pero di pa rin sya nagbabago na maalalahanin no matter how mischievous she is.
She is a bratty kid, I admit that, spoiled nga sya sa pamilya nya, eh... but she is the kind of person you won't be angry at kahit na masyado syang makulit at walang pinakikinggan minsan if she thought she is right and did nothing wrong.
I just stared at her at di sinagot ang tanong nya sa akin.
"Ate Sam naman eh.... can't you see how worried I am para sayo? Hmph! Dito na nga ako dumiresto instead na sa bahay ako pumunta tapos iirapan mo lang ako?" Tampo nya sa akin at tama ang sinabi nya she is in her uniform at dito sya pumunta.
"You skipped your class..." sabi ko na lang when I look at my watch dahil ala una pa lang ang oras at five pa ang oras ng uwian nila.
"Hahaha... that's how much I care and love you Samantha!" Alanganin nyang tawa at di makatingin ng diretso sa akin.
I find her cute acting this way after all this years na nakilala ko sya.
No matter how bratty she is I can't help but feel touch of how caring she is. She also fullfilled what she said before na she wants to be friends with me kahit na lagi akong nagsusungit sa kanya o di makalapit sa akin ng isang metro pero pinagtsagaan nya akong kaibiganin.
"But you really worried me sa bigla mong pag-uwi ate Sam..." seryuso nyang sabi as she look straight in my eyes and I could see sincerity in there when she said that kaya di ko maiwasang mapangiti deep inside.
"Come..." utos ko sa kanya na ikinabigla nya pero dali-dali namang lumapit sa akin na may ngiti sa kanyang mukha.
"Sit..." turo ko sa uupuan nya that is few inches away from me. Kita ko ang tuwa sa kanyang mukha pero kita ko rin na may alanganin sa kanyang mga mata, after all she knows my problem of not letting anyone near me, because I rarely let her sit beside me pero sinunod nya pa rin ako when I stared at her.
I find her cute sa inaasal nya ngayon and if we are in an animited world siguro magmumukhang cute na puppy ang brat na ito.
"I'm fine." Sabi ko sa kanya at alanganin ko syang pinat sa ulo na agad ko rin binaba ang kamay ko.
Nanlalaki ang mga mata nyang nakatingin sa akin before she smile with hope and a trace of pride in her bright eyes.
"Whoa.... proud ako sayo ate Samantha! First time na ikaw mismo ang nagkusang hawakan ako!" Natutuwang hayag nya sa akin.
"You now took another step towards being cured! Congrats!"
Hearing her say that makes me feel proud of myself too lalo na't puno ng sinseridad ang pagkakasabi nya rito.
Di ko mapigilan ang sarili na maluha after all what I did is a big deal for me. Like what she said first kong nagkusang loob na hawakan sya na walang nagsasabi na gawin ko ito.
For years that I am under going my theraphy... my therapist, doctor, and parents are always disappointed through out our therapy time hanggang sa matapos na ang oras namin.
"Thank you..." bulong ko and I don't know if this brat heard me but I really am thankful sa kanya.
If it was my therapist or doctor they will only give me tight lipped smile dahil para sa kanila I always do the same ang hahawakan sila sa kamay pero agad ko rin babawiin like what I did just now.
But for this bratty kid named LJ isang malaking halaga na para sa kanya ang ginawa kong iyon... an improvement for me and saw hope for me na gagaling rin ako because of what I did.
"H-hala... b-ba't ka umiiyak?" Takang nag-aalalang tanong sa akin ni LJ and I also saw how she stopped her hand, in front of my face, from touching me.
"Naman... eh, Samantha taha na... maiiyak na ako nyan!" Tampo nyang sabi sa akin which is true na maiiyak na rin sya dahil namumula na rin ang mga mata nya.
"I don't know what to do, Samantha! I can't touch you to wipe away your tears... can please stop crying, na?"
If it was anyone else baka nainsulto na sila sa sabi ng mukong na ito or if someone else heard her na di kami kilala baka isipin nilang binully ako ni LJ kaya ako umiiyak.
"I'm not... you are." Malamig kong sagot sa kanya, telling her I'm not crying but she is.
"Eh... umiiyak ka kasi! Di ako alam ang gagawin! Wala pa naman sila popsy at momcy dito, si yaya naman namalengke pero di naman makakatulong yon!" Taranta nyang sabi na halos di mapakali sa kinauupuan nya.
"I'm not..."
"Yes, you are crying!"
"No... I don't..."
"You are!"
"No, you are..."
"Yes, yo-"
"See?" I said as I raised an eyebrow triumphantly at her.
"Samantha naman, eh..."
"What did you just called me?"
"Uh... a-ate Sam sabi ko!" Gusto kong matawa dahil sa di maipinta ang mukha nya na para bang di nya alam ang gagawin nya kung mag-aalala ba sya o matatakot sa akin pero di ko magawa instead I did something I did not expected to do yet did it unconsciously.
"Hmm... stop crying I'm fine." I said as I suddenly wiped her tears away.
'And thank you for being my friend, for always being there beside me, and not getting tired of me.'
Whoa... hello folks! What do you think of this chapter? First appearance ni Samantha ngayon!
At pagpasinsya na at di ako masyadong madalas mag-UD sa mga stories ko....
![](https://img.wattpad.com/cover/234871677-288-k968390.jpg)
BINABASA MO ANG
CRAZY IN LOVE WITH YOU
RomanceConfused at nagtataka ang batang si LJ why that girl na anak ng family friend at kapitbahay nila ay halos walang kumakausap o lumalapit man lang sa kanya when in fact napakaganda and it seems good girl naman ito. ####### "I'll be your friend then...