"Μετά από ώρες, ξύπνησα και βρέθηκα σε ένα δωμάτιοντου νοσοκομείου, ξαπλωμένη σε ένα κρεβάτι. Δίπλα μου ήταν ο Jungkook κρατώντας το χέρι μου και ένας γιατρός.
-Αγαπη μου! Είσαι καλά???
"Ρώτησε ο Jungkook με ένα βλέμμα αγωνίας."
-Καλα είμαι...μόνο που πονάει λίγο το κεφάλι μου. Γιατί?
-Γιατι δεσποινίς μου λιποθυμησατε και χτυπήσατε λίγο το κεφάλι σας. Αλλά το εξέτασα και δεν έχει υπάρξει κάποιο αιμάτωμα οπότε δεν χρειάζεται να ανησυχείτε.
-Ουφ...Γιατί λιποθύμησα γιατρέ?
-Λογω υπερβολικής εξόντωσης. Τις τελευταίες μέρες λογικά δεν θα τρώγατε καλά, ούτε θα κοιμόσασταν μάλλον καλά.
-Εχετε δίκιο γιατρέ... παραμέλησα λίγο τον εαυτό μου την τελευταία εβδομάδα.
"Είπα και ο Jungkook με κοίταξε γεμάτος απογοήτευση."-Οτι και να συμβαίνει δεσποινίς μου εσείς πρέπει να φροντίζετε τον εαυτό σας. Πρέπει να είστε δυνατή. Ειδικά στην κατάσταση σας.
-Ποια κατάσταση μου?
-Τι... δεν γνώριζετε?
-Τι να γνωρίζουμε γιατρέ?
-Ειστε έγκυος.
-ΤΙ ΠΡΆΓΜΑ?!
"Είπαμε ταυτόχρονα ο Jungkook και εγώ."
-Βεβαιως. Κοιτάξτε εδώ.."Δεν μπορούσα να βγάλω τα μάτια μου από την οθόνη. Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι κουβαλούσα ένα παιδί μέσα μου και δεν πήρα χαμπάρι. Ο Jungkook είχε μείνει άφωνος. Φάνηκε έκπληκτος κοιτώντας την θέα μπροστά του. "
-Μ-μα πως συνέβη?
-Ελατε τώρα δεσποινίς μου που δεν ξέρετε...
-Ε-εννοω αφού προσέχαμε.
-Ξερετε πόσα ζευγάρια το έχουν πει αυτό?
YOU ARE READING
That's my boy (Jeon Jungkook)
Fanfiction𝓨𝓸𝓾 𝓷𝓮𝓮𝓭 𝓪 𝓫𝓪𝓭 𝓫𝓸𝔂...𝓛𝓲𝓴𝓮 𝓶𝓮 ⚠️ Ενδέχεται να υπάρχουν σημεία που ίσως είναι λίγο ευαίσθητα για κάποιους. Σε περίπτωση εντοπισμού τέτοιων σημείων, feel free να προχωρήσετε.