That's my boy (Jeon Jungkook)

20.The truth

-Πες μου σε παρακαλώ...Τι γίνεται εδώ πέρα? Που είναι ο Jimin?Εγώ με αυτόν είχα ρα..
-Λες να μην το ξέρω?
- Ε ωραία...Και που είναι τότε?
-Εγώ δεν τον άφησα να έρθει.
-Πως δηλαδή?
-Τον έδεσα χειροπόδαρα στο υπόγειο.
- Το πράγμα??!?!?
-Χαχα πλάκα σου κάνω βρε...
-Ουφ....Πασ καλά άνθρωπε μου? Δεν κάνουμε πλάκα με τέτοια πράγματα!
-Ε καλά...Δεν σου είπα και ότι τον σκότωσα... Ηρέμησε..
- Για μισο....Πώς συμβαίνει αυτο?
-Ποιο?
- Με κοιτάς και μου μιλάς χωρίς θυμό στο προσώπου σου..
- Είδες κάτι περίεργα πράγματα που συμβαίνουν βρε παιδάκι μου..
-Και δεν μου λες...Πρώτον γιατί ήρθες εσύ εδώ και δεύτερον γιατί δεν άφησες τον Jimin!
-Ωραία λοιπόν...Πρώτον γιατί ήθελα να μιλήσουμε και δεύτερον...
- Ναι?
- Θα καταλάβεις αργότερα...
-Οκ...Τι έχουμε να πούμε εμείς οι δύο?
Εξάλλου νομίζω πως ότι είχαμε να πούμε το είπαμε...
-Τίποτα όμως από αυτά που είπαμε δεν μας έφερε στο επιθυμητό αποτέλεσμα.
- Τι εννοείς?
(Τον κοίταξα με απορία στα μάτια ενώ εκείνος με πλησίασε λίγο περισσότερο και με κοίταξε βαθιά στα μάτια. )
- Μην κάνεις πως δεν καταλαβαίνεις...Σου είχα πει ότι ειμαι τρελός για εσένα καιβεευ δεν μου έδωσες ξεκάθαρη απάντηση...
-Νομίζω δεν την χρειάζεσαι πλέον.. Αφού είσαι και σε σχέση...
- Ναι αλλά περίμενα ότι εσύ θα αντιδρούσε κάπως...
-Προσπάθησα ρε Jungkook..Εκείνο το βράδυ στο club που έμαθα ντίβα δουλεύαμε μαζί. Εσύ όμως από ότι φάνηκε δεν ήθελες να με ακούσεις..
-Τόσο δύσκολο σου ήταν να καταλάβεις ότι περιποιούμουν?
-Τι πράγμα? Μα γιατί να κάνεις κάτι τέτοιο...
(Τότε έστρεψε το βλέμμα του προς την θάλασσα Που βρισκόταν ακριβώς μπροστά μας).
- Για να σε ξεπεράσω. Δεν φαντάζεσαι πόσο δύσκολο ήταν για εμένα Όταν έμαθα ότι θα δουλεύουμε στο ίδιο μαγαζί...
-Συγγνώμη..
-Δε  πειράζει..Μου φτάνει που σου είπε την αλήθεια...Και αν θες να ξέρεις,δεν άφησα τον Jimin να έρθει γιατί δεν ήθελα να συναντηθείτε. Δεν ήθελα να δει πόσο όμορφη πραγματικά είσαι...
-....
-Εγώ σου είπα το νιώθω.. Δεν νομίζεις ότι είναι η σειρά σου τώρα?Και αυτήν την φορά για εμένα...Όχι για τον Jimin..
(Είπε χιουμοριστικά).
-Χα...Λοιπόν κοντά...Δεν ξέρω ειλικρινά τι νιώθω...Από την μια σε βλέπω και νιώθω πραγματικά κάτι μέσα μου να αλλάζει, αλλά από την άλλη ορισμένες φορές θέλω να σε χαστουκισω!
-Ωραία λοιπόν...Κάν'το!
-Τι? Τ-Τι να κάνω?
-Αφού το θες, χτυπά με.
-Ε δεν εννοούσα τώρα...
-Α εντάξει τότε...Πάντως να ξέρεις πως τώρα που γνωρίζω καλύτερα την Irene, μου αρέσει όλο και περισσότερο.
-Ε δεν τρώγεσαι εσύ πια!
(Και καθώς σηκώνω το χέρι μου για να του δώσω σφαλιάρα,με τραβάει κοντά του και κολλάω πάνω του.Με κοιτάει βαθιά στα Μάτια..Και εγώ δεν μπορώ να αντισταθώ σε αυτά τα μάτια...Λιώνω!!!)