That's my boy (Jeon Jungkook)

18.Δουλειά

- Και?Τι του απάντησες εσύ κορίτσι μου?
- Δεν ξέρω...Γιατί μου φάνηκε λίγο περίεργη η συμπεριφορά του και θέλω λίγο να το σκεφτώ. Ναι ρε όμως τι?
-Τι πάλι?
-Πρώτη φορά μου ζητάνε τόσο γρήγορα να κάνουμε σχέση. Οι υπόλοιποι με εκμεταλλευόντουσαν. Μόνο αυτό..
- Το φαντάζομαι...Πώς να αντέξουν τέτοια βλακεία δίπλα τους..
-Τι είπες?
-Λέω ...Το φαντάζομαι...Τα καθάρματα...Ξέρεις όμως,είναι λίγο ύποπτο που σου ζήτησε να είστε μαζί από τώρα...Σκέψου το και μετά πάρε μια απόφαση ..
-Εσύ τι λες?
-Εμ...Δεν ξέρω...Αν είσαι σίγουρη 1000% ότι του αρέσεις και δεν σε κοροϊδεύει,τότε...
-Καλά καλά...Πρέπει να φύγω τώρα...Τα λέμε μια άλλη στιγμή..
-Άντε φιλιά..

(Ουφ...Γιατί έκανες κάτι τέτοιο ρε Jungkook?Αφού χθες,μου έλεγες ότι...Κατάλαβα, λόγια του αέρα ήταν...Θεα να προχωρήσεις τώρα και το καταλάβαμε. Εντάξει...Όμως πρώτα από όλα θα ξεκαθαρίσουμε την κατάσταση μεταξύ μας...)

-Veraaaa
-Έλα ρε Julie και με ξεκουφανες! Τι θες?
-Θέλω να μιλήσουμε..
(Ωχ...Πολύ σοβαρή μου φαίνεται και δεν μου αρέσει αυτό. )
- Πάλι? Και είπαμε δεν τα είπαμε?
-Πρώτον δεν είπαμε ακόμη τίποτα και δεύτερον, για κάτι άλλο θέλω να μιλήσουμε. Για την συμπεριφορά σου θα μιλήσουμε αργότερα...
-Καλά...Για πες λοιπόν,τι με ήθελες?
-Κοίτα, τον τελευταίο καιρό τα έξοδα είναι πολλά.Ε με τα μαθήματα χορού που γραφτηκαμε και όλας, καταλαβαίνεις...
- Και τι θες να κάνω εγώ? Να πάρω μια βρύση που να βγάζει λεφτά ή να τα γεννήσω?
-Όχι όχι...Σου έχω κάτι πιο απλό.
-Όπως?
- Να δουλέψεις!
-Τι??!!😨Ποιος εγώ?
-Όχι η θεία μου η Μαριγω!Εσύ Φυσικά.
Πρέπει να συνεισφέρεις και εσύ στο σπίτι.
- Και που θα βρω δουλειά εδώ?
-Α, αυτό είναι πρόβλημα σου. Το καλό που σου θέλω όμως γρήγορα.
-Ποπο....Καλά...Θα ψάξω σήμερα.
-Μπράβο το κορίτσι μου!

Δεν το συζητώ, με το που τελείωσε η κουβέντα μας πήγα πάνω και ντύθηκα για να πάω να βρω δουλειά...Τι δουλειά τώρα να βρω..Ο..Μπλεξίματα συνεχώς...Τέλος πάντων.
Έβαλα ένα τζιν, μια μπλούζα κόκκινη έκανα μια κοτσίδα τα μαλλιά μου και έφυγα κατευθείαν.
Περπατούσα για αρκετή ώρα. Έμπαινα σε αρκετά μαγαζιά που έλεγαν ότι ψάχνουν βοηθό αλλά φυσικά όλοι μου έκλειναν την πόρτα στα μούτρα. Τι αγενής θεέ μου..
Μόνο μια τελευταία λύση μου έμεινε.Να πάω να ρωτήσω στο club απέναντι απο το σπίτι μου.
Μόλις έφτασα, άνοιξα κάπως διστακτικά την πόρτα. Εκεί υπήρχε μόνο μια κυρία που καθάριζε.

-Εμ..Συγγνώμη..
-Τι θέλεις κοπελιά? Σε λίγο ανοίγουμε.
-Όχι, θα ήθελα να ρωτήσω αν ισχύει το χαρτί απ'έξω ότι ψάχνετε..
-Χορεύτρια? Ναι ισχύει. Πρέπει να πας στο αφεντικό να ρωτήσεις όμως..
-Ωραία..Και Πώς πάμε?
-Πρώτη πόρτα δεξιά.
-Ευχαριστώ πολύ..
-Γεια σου κορίτσι μου.
-Εμ..Μπορώ να ρωτήσω κάτι?
-Εννοείται. Οτι θες..
-Είναι αυστηρός?
-Το αφεντικό? Όχι καλέ! Είναι πολύ ανοιχτός άνθρωπος. Θα σε συμπαθήσει αμέσως.
-Α. Ωραία Τότε..