Love With Fun | Minsung

|Güven🍀|

Chan's pov:

Jisung'dan aldığım emirle,Minho,Changbin ve Seungmin'in kaldığı odaya gidiyordum.Şu ana kadar bu otelde bir çok illegal şey yapmıştık,ama kimseyi bayıltmamıştık.Bunun verdiği gerginlikle düşünmeye başladım.Üç kişiyi nasıl bayıltacaktım?Bu beni daha da germişti.Odalarının olduğu kata geldiğimde ilk önce Felix'i bayıltmanın daha mantıklı olduğuna karar verdim.Tek başınaydı ve beni engellemesi imkansızdı.Benim vücudum yapılıydı ve fazlasıyla güçlü kol kaslarım vardı.Onun ise cılız kolları ve güçsüz gözüken bir vücudu vardı.Kolay olacaktı.

Elimdeki büyük bez parçasına bolca eter sıktıktan sonra,aniden gelen cesaretle Felix'in kapısını açtım ve içeri daldım.Karşımda tamamen çıplak bir şekilde duran Felix beni görünce çığlığı basmıştı.Midemin bulanmasıyla bayılacağımı anlamış,bir daha asla ayılmamayı dileyerek yere yığılmıştım.

-

"Hâlâ şaka gibi geliyor.Kuzenim otelinde ki bir odada sayamayacağım kadar yasadışı işle uğraşıyor,üstelik beni ve arkadaşlarımı bayıltması için yandaşını görevlendiriyor."

Ölümcül bakışlarını hâlâ baygın olan Chan'a sabitledikten sonra devam etti Felix;

"Ve bu gerizekalı harika bir zamanlamayla ben çıplakken içeri giriyor,sonra da bayılıyor."

Ortamda büyük bir sessizlik oluştuğunda bunu bozan Changbin oldu;

"Yaptığınız şeyin farkında mısınız?"

Ve yine sessizlik..

-

Duydukları çığlıkla korkan üçlü Felix'i kontrol etmek için odadan çıktıklarında,yan odada olan Felix'i çıplak bir şekilde görmeyi beklemiyorlardı.Bakışlarını yere diktiklerinde ise baygın olan Chan'ı gördüler.Felix hızlıca üstüne bi şeyler geçirdi ve oldukça kalın çıkan sesiyle "Beni takip edin." diyerek oradan ayrıldı.Donmuş bir şekilde duran ikiliyi dürttü Changbin; "Duymadınız mı?Onu takip edin." diyerek Felix'in peşine takıldı.

"Bunu ne yapacağız Minho hyung?"

"Boşver onu!"

Minho da gittiğinde Seungmin baygın bedeni kucaklayıp diğerlerine yetişmeye çalışarak hızlı adımlarla ayrıldı odadan.

Han Jisung'un odasına gelmişlerdi.

-

Jisung's pov:

Hayatım buraya kadarmış.Yarısı gerçeklerle,yarısı rollerle,fazla bile yaşamıştım.Kuzenim,Changbin,Seungmin ve en kötüsü de Minho..Artık nasıl biri olduğumu biliyorlardı.Otelde olanlardan haberleri vardı ama benim yaptığımı bilmiyorlardı.Daha fazla dayanamayıp itiraf etmiştim her şeyi,artık biliyorlardı ne kadar iğrenç biri olduğumu.Kendi acılarımı yok etmek için,benle hiçbir alakası olmayan insanlara kat kat fazlasını yaşattırmıştım.Bunun farkına şimdi mi varıyorum gerçekten?Gözümü nasıl bir hırsla boyamışımda görmez olmuş?Bunları düşünmek için çok geçti.Chan ve ben sonsuza kadar hapislerde çürüyecektik ya da en azından babam tarafından öldürülür,kurtulurdum.Gerçi,ölünce bile geçmezdi bu vicdan azabı.Belki de bunu öğrenmeleri doğru olandı.Minho artık benden nefret ediyordu,asla yakın olmayacaktık ve ben de asla aşık olmayacaktım.