Oblique Flames Of Beauty ( Universidad de Cebu Series 1)

KABANATA IX

Foundation

Kinabukasan ay maaga akong nagising sa kabila ng katotohanang bandang alas-dose na kami nakauwi.

Hindi ko na maalala kung paano ko nagawang umasta ng kaswal lang dahil alam ko sa aking sarili na may mali. The overwhelming awkwardness was too vivid to ignore.

Then here's the feeling of unrequited nostalgia, as if like I've already know him for a long time. Ngunit ang totoo'y apat na araw ko pa siyang nakikilala.
Probably because at the bottom serenity of such awkwardness, actually lies a cozy verdict.

With my bare feet, I trajected the distance between my bed and the door that separates me from outside.

Nang tuluyan ko ng naisara ang aking pinto ay kaagad nilakbay ng aking mga mata ang nakasarang pinto sa harap. Watching his door everytime I got out from mine has somehow became my hobby.

Isang kasanayan na kahit pilit kong iniiwasan ay hindi basta-basta maiwawaglit.

I let my eyes wandered at his door for a moment.
Was he still asleep? Why do I care anyway?
I snorted at my own weird thoughts. Nakakagago.

Nang nakontento nako sa paninitig doon ay sinimulan ko ng baybayin pababa ang pasilyo. Nakakabinging katahimikan ang tanging tinataglay ng bawat sulok ng mansyon sa aking pagbaba. Sa sobrang tahimik nito ay kahit simpleng paghinga ko ay aking naririnig.

Sa laki ng espasyong sinasaklaw nito ay bihira lamang ako makakita ng tao. Ganito ba talaga katahimik dito?

Itatanong ko na lamang kay abuela mamaya kung saan nakabase ang kwarto ni Tatiana.

Alam ko na naman iyong kay Saber. Marami kasing pasikot-sikot kaya't medyo mahirap kung susubukin kong kilalanin ang bawat sulok ng mag-isa. Tanging iisang pasilyo pa lamang ang aking paulit-ulit na natatahak.

May kadiliman pa sa malawak na sala sapagkat nakababa pa lahat ng matataas na kulay murang kayumanggi na mga telon. Dumiretso ako sa kusina, maliban sa parteng ito ng mansyon. Ito lamang ang kadalasang okupado.

"Magandang umaga..." bati ko sa isang babaing nag-aayos ng mga tuyong pinggan sa platera.

Ang kanyang mahabang buhok ay nakatali sa ibabaw ng kanyang batok. Nang mapansin ako ay malapad itong ngumisi.

She looks young but kind a bit older than me. Siguro kasing edad nilang Tatiana. Her cheeks were kind of puffy but she's not fat. She's lovely actually.

"Hi. Ikaw ba yung working student?"

Her tone symbolizes the nature of being lively.

Ngumiti ako sa kanya pabalik at marahang tumango.

"Ako nga pala si Yuki. Callista, diba?"

Ngumisi ako.

I love the way how she could make things very light despite interacting with a new acquaintance.
Napakamot sya sa kanyang ulo at alanganing ngumisi.

"Pasensya ka na ha, daldal ko ba?"

Umiling ako.

"Ayos lang."

I waved my hand at her to show that it was really just fine.

"May alam ka bang putahe na maaring lutuin?"

I swiftly nodded.

"Ano kasi yung bago naman, nakakasawa na kasi ang mga luto ni abuela."

Pinasidahan ko ng tingin ang malaking mesa na puno ng mga sangkap sa pagluluto. Halatang kakabili pa lamang ng mga iyon dahil hindi pa nalalagay sa kanya-kanyang lalagyan.