Written On The Water | TK [One Shot]

part 04

“පිස්සු හැදිලා ද ? ඇයි වතුරට පැන්නෙ?”

මාව බේරා ගත්ත ශක්තිමත් අත් දෙකේ අයිති කාරයා ගේ කටහඬ මම අඳුරාත්තා.

ඔව්. අඳුරා ගන්නෙ නැතිව කොහොමද? මාව මේ තත්වෙට පත් කරපු අයගෙන් එක්කෙනෙක් ඒ....

“ජ...ජ්....න්....කූ”

සීතල නිසා මගෙ දත් ඇඳි දෙක එකට වදිනවා.

“සීතලද?”

එයා අහපු ප්‍රශ්නයට මම උත්තරයක් දුන්නෙ නෑ. ඔව්.මට එයාට උත්තරයක් දෙන්න ඕනෙ උනේ නෑ...... සමහර විට එයත් උත්තරයක් මගෙන් බලාපොරොත්තු වෙන්න නැතිව ඇති.
කිසිම කතාවක් නැතිව එයාගේ තුරුලට මාව ගත්තා. ජන්කුක් හරිම රස්නෙයි. මට දැනුනෙ සනීපයක්.

“ඇඳුම් ටික කෝ?”

මට ජන්කුක් එක්ක කතා කරන්නවත් , එයාගේ උදව්වත් ඕනෙ උනේ නෑ. මාව මේ තත්වෙට පත් කරලා, මාව සාමාන්‍ය මනුස්සයෙක් කරලා මගේ ජීවිතේ විනාශ කරලා දාපු මනුස්සයෙක්ගෙන් මට කොහොමත් උදව් ඕනෙ උනේ නෑ. ඒත් මගෙ ඇස් දෙක සමහර විට මම ඇඳුම් ගලවලා තිබ්බ තැනට නිකම්ම යොමු වෙන්න ඇති. ජන්කුක් මාව තුරුලු කරගෙනම අත දික් කරලා ඇඳුම් ටික අතට ගත්තා.

විනාඩි පහක් යන්නත් කලින් එයාගෙ ජැකට් එකෙන් මගෙ තෙත මාත්තු කරලා මට ඇඳුම් අන්දලත් ඉවරයි. ටික වෙලාවක් මගෙ යටි පතුල් අතුල්ලලා උණුසුම් කරපු ජන්කුක් එයා දාගෙන හිටපු සපත්තු දෙක මට දැම්මා.

ඒත්....

මොකටද?

ඇයි එයා මට උදව් කරන්නෙ?

මට ඕනි නෑ එයාගෙ උදව්... කීයටවත් ඕනෙ නෑ.

“ගෙදර යන්න ඕනෙද?”

ජන්කුක් අහනකොට මම උත්තරයක් දුන්නෙ නෑ.

ගෙදර

ඔව් මට ගෙදර යන්න ඕනෙ. ඒත් ඒ අඩවියට යන්න මට බෑ. එයාලා මාව පිලිගනීද? මම දැන් කිඳුරෙක් නෙවෙයි.

සමහර විට මුහුදු ජලය මාව සුවපත් කරයි.

ඔව්.

උත්සාහ කරලා බලන එක වටිනවා.
මම උත්තරයක් නොදුන්නත් ජන්කුක් ඒක තේරුම් ගන්න ඇති. මගෙ ඇස් දෙක සමහර විට එයාට දහසක් දේ කියන්න ඇති.
ජන්කුක් මාව උස්සලා අත් අතරට ගත්තා.

“ගෙනියන්නම් ගෙදරට”

එයා හිමීට මාව වඩාගෙන කැලයෙන් එළියට ආවා.