„Sweet like Nutella"

05.

Byłam właśnie pod domem Giorgi. Denerwowałam się trochę, bo na miejscu tej dziewczyny załamałabym się. No cóż...trzeba to jakoś załatwić.

Zapukałam do drzwi. Otworzyła mi naprawdę pogodna dziewczyna. Uśmiechnięta i taka...wydawała się miła.

- hej, mam na imię Alexandra.

- hej, ja Giorgia. Mogę wiedzieć co Cie tu sprowadza?

- a...No tak. Jestem przyjaciółką Damiano.

- Oo, No to może zechcesz wejść?

- dziękuje bardzo

Weszłam do środka. Giorgia naprawdę ma dobry gust.

- a...co dokładnie chciał Damiano? Przed chwilą u mnie był...

- No ja w tej sprawie właśnie...słuchaj Giorgia, ja wiem ze dzis Dam poprosił Cie o bycie jego dziewczyną, ale zaszło małe nieporozumienie.

- czyli nie chciał poprosić mnie? Tak?

- tak

Widziałam ze dziewczyna posmutniała. Ja tez to zrobiłam, bo widać ze jej się on podoba i chciała być z nim.

- nie smuć się, Dam naprawdę Cie lubi!

- ale nie chce być ze mną...już raz mi się to zdarzyło.

- chcesz może porozmawiać? 

- nie wiem czy chcesz tego słuchać

- ja chętnie Cie wysłucham, tylko pytanie czy ty chcesz bo jednak nie znamy się, ale wiedz ze mi możesz zaufać.

Giorgia opowiedziała mi o swoim życiu i o tym co właśnie przechodzi. Nie do końca akceptuje siebie i zrobiło mi się jej jeszcze bardziej szkoda.

- Przykro mi, jesteś naprawdę wspaniałą dziewczyną! Obiecaj ze poinformujesz mnie jak bedziesz chciała może pogadać czy coś

- tak, dziękuje Alexandra jesteś naprawdę fajną osobą. Powiedz Damiano ze jest w porządku ze mną i jest okej.

- dobrze, przekaże mu. Paa

-paa

I ruszyłam z powrotem do samochodu. Sprawdziłam telefon i zauważyłam tam dwie wiadomości. Uśmiechnęłam się na ich widok.

Dagmara: WIEM ZE MASZ Z TYM COŚ WSPÓLNEGO

Damiano: ZGODZIŁA SIĘ