final

1.5K 101 71
                                    

Day 7

Nakahiga pa rin si Luhan sa kama niya. His body is still sore from what happened the day before yesterday.

Sehun?

He just kept talking and talking continuously. Naging dahilan ito ng pagngiti ni Luhan. Well, it helps a little.

"Luhan, kung may hihilingin ka ngayon, ano gusto mong makuha?" Sehun suddenly asked.

Luhan paused from smiling.

Ano nga kayang gusto niyang makuha?

Ano nga kayang gusto niyang makuha ngayon konti na lang mamamatay na siya?

Hindi niya napansin ang sumunod niyang sinabi. Ang alam niya lang, yun ang gustong-gusto niya ngayon.

"Pa..."

Day 8

Sehun read Luhan another lines from his book. For Luhan, magaan sa pakiramdam. Ang alam niya lang na ang lahat ng salitang binibitawan ni Sehun ay nakakagaan ng loob niya.

There's something about his words that makes him special.

"He loves her voice so much that no matter how many beautiful voices call out his name and ask him to turn around, he won't. Because he knows it's not hers."

Day 9

Luhan finally can move his body comfortably. He's resting his back at the wall like before.

He missed this.

"Nasaan nga pala ang pamilya mo? Napapansin kong lagi ka ring mag-isa diyan." He asked.

He was curious to death since walang nababanggit si Sehun tungkol sa kanila.

"They're dead." Sehun answered.

Luhan was shocked. Nakilala niya si Sehun bilang masaying tao and he didn't know about this.

"I'm sorry."

"No, it's okay. I have my brother with me." Sehun happily said.

"Oh, where is he?"

"He's happily married now. They're living thousand miles away from me. But, that's okay."

Alam ni Luhan kung gaano siya humanga kay Sehun sa sinabi niya. Kung gaano siya katibay sa lahat ng pinagdadaan niya.

And that was the thing he never did, to be strong.

"How could you do that?" Luhan asked.

"What?"

"How could you handle things like that?"

Luhan heard Sehun chuckled.

"Noon pa man pinasok ko na sa sarili ko na may mga taong hindi permanente sa buhay ko, sa buhay natin. Hindi dahil gusto nila, pero dahil kailangan. Kailangan nila, kailangan ko. I need to live stronger hindi para sa ibang tao, kung hindi para sa sarili ko rin."

Luhan felt numb. He couldn't feel anything.

Until liquids started to came out from his eyes.

Day 10

Hindi alam ni Luhan kung anong nangyari sa araw na 'to pero ang alam niya masaya siya. Masaya siya kasi hindi siya mag-isa sa kwarto niya. Masaya siya kasi may yumayakap sa kanya.

Masayang-masaya siya.

"Papa..."

Day 11

Behind The Wall [Hunhan]Where stories live. Discover now