Girdap (ŞahPek)

1.Bölüm

1.Bölüm
"Katilin peşinde."

İpek her zaman ki gibi dünden hazırlamış olduğu giysilerini giyinmeye başladı. Mavi mini elbisesi ile seksi duruyordu. Altına beyaz topuklu ayakkabısını giyindi. Makyajını da yapmıştı ve artık hazırdı aynaya baktı. Kendini görmek için. Sağına baktı ve soluna baktı. Sonra odadan çıktı aşağıya indi.
Tam kapıdan çıkıyordu ki annesi :
"Kızım nereye?"
"İşe annecim."
"Kızım bir iki lokma bir şey yeseydin bari."
"Anne orada ben bir şeyler atıştırırım hadi görüşürüz."
"Bensiz nereye İpek?"
"Sensiz nereye gidebilirim Allahaşkına hadi gel."

Nazlı masadan kalktı ve kapıya doğru yürümeye başladı. Çantasını dolaptan alıp ikisi de kapıdan çıktı.
Nazlı arabanın kapısını açtı. Ve arabayı çalıştırmaya başladı.
"Ee İpek görkemi unuttuk?"
"Bugün cumartesi Ya nazlı?"
"AA doğru."
"Hadi çalıştır geç kaldım zaten yeterince."
"Tamam, tamam çalıştırıyorum."

Nazlı arabayı çalıştırdı. Ağzındaki baklayı çıkarmak istiyordu ama İpekin ona kızmasından korkuyordu.

"Ya ben dayanamıyorum İpek."
"Ne oldu?"
Nazlı hem yola hemde İpeke bakıp söyleyeceklerini ağzından çıkarıyordu.
"İpek sizin Şahin ile aranızda ne var?"
"Anlamadım?"
"Kızım işte aranızda ne var?"
"Aramızda bir şey yok."
"Ya emin misin çünkü bana öyle gelmedi biliyorsun ilişki işlerinde ben çok iyiyimdir."
"Nazlıcım bizim Şahin ile aramızda bir şey yok hayır yani olsa ne olacak?"
"Ben anlayacağımı anladım."
"Neyi anladın Nazlı?"
"Geldik, hadi geç kalma."
Ellerini salladı görüşürüz anlamında Nazlı.
"Nazlı söylesene."
"Bak arkana Şahin."
"Hani nerede?"
"Sonunda ya teşrif ettiniz sonunda İpek hanım."
İpek arabadan indi.
"Seninle sonra konuşucam Nazlı."
"Konuşursun, He He bulur isen konuşursun."
"Nazlııı."
Nazlı gülümseyerek arabayı çalıştırdı.

"Hobi hanım artık geç gelmesiniz diyorum?"
"Neden beni mi özlediniz?"
"Ne, Ne alaka ya." Dedi Şahin kekeleyerek.
"Şaka yaptım "Şaka" bilir misiniz?"
"Şakanın hiç sırası değil. Çok önemli bir sorunumuz var."
"Ne sorunu?"
"Sana bahsetmiştim ilk geldiğin zaman pardon sen kendin meraklı Melihat olduğun İçin öğrendiğin vaka."
"Çok şakacısınız bugün."
"Öyleyimdir."
"Ne olmuş o vakaya?"
"O vakayalara bir vaka daha eklendi."
"Nasıl?"
"İçeri girelim göstereceğim."
İpek ile Şahin içeriye doğru yol aldılar. İpek bu vaka diğerlerinden farklı olduğunu anlayınca koşmaya başladı.
"O topuk ile koşulur mu psikolog hanım." Dedi Şahin.
Fakat İpek hiç duymuşa benzemiyordu.
İpek merdivenleri koşar adım ilerler iken bir anda topuğu kırıldı ve az kala düşüyor iken Şahinin kucağına düştü. İkisi de birbirine üzün süre baktı. Yüzlerinin her hattını ezberliyor gibiydiler. Dudağına, gözlerini ikisi de birbirinin zihnine kopyaladılar. Her gece hatırlayacakları bir andı bu an.
"Ee ben sana dedim."
"Demiştin."
"Ben bilirim."
"Ne o şimdi de çok bilmişliğe mi başladın?"
"Ben her zaman çok bilmiştim."
İpek gözlerini döndürdü. Of anlamında.
"Artık beni bıraksan mı acaba Şahin?"
"Beye ne oldu?"
"Şahin bey."
Şahin, İpeki indirdi kucağından.
"Çok oyolandık hadi, hadi vaka beklemez."
Şahin arkasına bile bakmadan merdivenlerden koştu ve umutun yanına geldi.
"Cidden bu adam bir öküz."
İpek ilkokuldaki çoçuklar gibi tek ayak üzerinde yürüyerek çıktı merdivenlerden.
Nermin, İpeki gördü ve onu gözleri ile süzdü.
"İyi misiniz İpek hanım."
İpek tam cevap verecek iken Şahin, İpek yerine cevap verdi ;
"Topuklu ayakkabısı kırıldı İşte Nermin görmüyor musun?"
"Görüyorum, başkomiserim de."
"De ne Nermin git bi spor ayakkabı ayarlayın İpek hanıma artık topuklu ayakkabının burada giyilmeyeceğini anlasın."
"Hemen başkomiserim." Dedi Nermin.
"Gel İpek."
İpek, Umutun yanına geldi ve masadaki resimlere baktı. Elline aldı resimleri inceledi.
Resimde yüzük parmağı kesilen bir genç kadın vardı. Ayrıca bu sefer sadece yüzük parmağında değildi sırtında da 🔒 kilit resmi vardı.
"İlginç."
"Cidden ya ilginç psikolog hanım. Size ilginç diyin diye değil fikir yürütün diye bu vakadasınız."
"Umut saat kaçta olmuş bu cinayet?"
"Gece dokuz sularında olduğu tahmin ediliyor."
"Her vaka aynı saate öldürülmüş ve yüzük parmağı kesilmiş ve ayrıca hepsi kadın. Bu vakaların bir bağlantısı olmalı. Katil Ya hep sevgililerini öldürüyor Ya da tanıdığı tüm kadınları öldürüyor."
"İpek hanım 107 kadın ile bu adam nasıl sevgili olabilir ayrıca hangi erkeğin 107 kadın tanıdığı var? Benim 1 tane bile yok."
"Biliyoruz onu Şahin bey. Belki iletişimi iyiydi."
"Ne olursa olsun o kadar tanıdığı olamaz. Umut senin 107 kadın tanıdığın var mı?"
"Yok Şahin bey karımdan sonra tanıdığım başka kadın yok vala."
"Oğlum soru sorduk sorguda değilsin ne çok karını seviyorsun be."
"Neyse ne hadi bizimkileri toplayın bu konu hakkında konuşacağız."
Umut herkesi topladı ve beyin fırtınası başladı.
"Evet arkadaşlar 1 aydır bu vaka bizimle ve bizim artık bunu çözmemiz gerekiyor."
"Psikolog hanım arkadaşlar falan demeseniz."
İpek, Şahinin kulağına yaklaştı.
"Sevgilim mi diyim?" Dedi İpek ve şahinin gözlerine baktı.
"Arkadaşlar deme yeter."
İpek beyaz tahtaya doğru yürüdü.
"Fikri olan var ise alayım bu vakaların arkasında ne var bunu neden yaptıklarının cevabını verebilecek biri var mı?"
"İpek hanım bence bu adam şizofren olabilir bir kadına takıntısı vardır ve ona benzetiyordur o kadınları ve ondan dolayı o kadar kişinin canına kast ediyordur."
"Mantıklı Nermin."
"Bence de İpek hanım, Nermin haklı."
"Oğlum senin düğmen yok mu her an Nermini savunuyorsun. Nermini övme düğmen nerede söyle kapatıcam."
Nermin güldü.
"Başkomiserim yani haklı ondan dedim."
Şahin de yav he he der gibi kafasını salladı.
"Konumuza dönebilir miyiz."
"İpek hanım bu vaka biraz zor çözülür adam şizofren olsa idi düşünme yetisi de az olurdu. 1 aydır ne parmak izi var ne başka bir şey adam bence bilerek yapıyor."
"Düşündüm de haklısın Umut."
"Ee psikolog hanım biz nasıl bulacağız şimdi bu katili?"
"Son katilin evine gidelim. Orada bir ipucu bulacağımıza eminim."
"Hadi gidelim o zaman." Dedi Şahin.
İpek çantasını masadan aldı ve Nerminin getirdiği spor ayakkabıyı giydi.
"Bir haber alırsan bizi hemen haberdar et."
"Tamamdır İpek hanım."
Şahin ile İpek yürüyerek dışarı çıktılar. "Bak şimdiden söylüyorum İpek gidene kadar konuşmak yok. Başım ağrıyor."
İkisi de arabaya bindi ve Şahin arabayı çalıştırdı.
"Bi ağrı kesici alsaydınız."
"Şimdiden konuşmak yok dedim duymadın mı?"
"Benim konuşmam sizi niye bu kadar rahatsız ediyor."
"Konuşmanız değil Hayatımda olmanız beni rahatsız ediyor."
"Hayatınızda derken?"
"Hep aynı yerde çalışıyoruz Ya ondan bahsediyorum yoksa ne hayatı ne işi."
"Şahin konuşur iken kelimeleri karıştırıyorsun bir insan tedirgin olan insanlar böyle olur."
"Cidden senin psikolojik tepkileri yorumlaman ile uğraşamam İpek hanım."
"Tamam, Tamam peki."
"1 dakika bile susamıyorsun Ya 1 dakika sus başımızı dinleyelim Ya."
"Ama..."
"1 dakika susmadan duramazsın."
"Dururum."
"Ben göremiyorum 1 dakika hiç susmadan durduğu ama?"
İpek ana sınıfındaki çoçuklar gibi sustu küserek.
"Oh be dünya varmış."
İpek iki kolunu çiçek yaptı.
"Geldik artık konuş."
İpekin telefonu çalmaya başladı.
"Efendim Umut."
"İpek hanım katilin fotoğrafına ulaştım size hemen atıyorum."
"At hemen at."
"Bana değilde sana haber veriyor ilk He. Yazıklar olsun sana Umut."
İpek, Şahin'e tavırını sürdürüyor ve konuşmuyordu onunla.
Umut, İpeke mesaj ile katilin fotosunu gönderdi. İpek konuşmadan Telefonu Şahin'e doğru uzattı.
"Tey Allahım ya."
Şahin fotoğrafa baktı ve bu kişi ona tanıdık gelmiyordu. İkisi arabadan çıktılar ve ölen kadının evine geldiler. Dıştaki kapıdan içeri girdiler uzun bahçe ferahlık veriyordu. Sanki bu evde cinayet işlenmemişte huzurun kelimesi işlenmiş gibiydi. İpek bahçeyi inceliyordu. Bir şey yoktu eve girdiler Şahin ile evde ilk salona girdi İpek. Salonda öldürülmüştü kadın ismini söylemek gerekir ise "Seraptı."
Serap 19 yaşlarında kimseye zararı olmayan ve kimse ile kavgalı olmayan bir kız diye anlatmışlar komşular. Tıp fakültesi 2. Sınıf öğrencisi iken öldürülmüş. Gençliğinin ilkbaharında öldürülmüş...
İpekin hep Serap ile ilgili şeyler aklına geliyordu....
İpek salonda bir adet çerçeve buldu.
Önüne sonra da arkasında baktı çerçeve biraz kabarıktı. İpek çerçeveyi açtı ve içinde bir adet mektup vardı. İpek Mektupu tam açıyor iken kapı sesi geldi.