Tranquility (B&W Series 1)

Kabanata 3

Chaos
———————————
Hindi kailan man ako naging ganito kahina sa loob ng ilang taon. Damn it! I am way too different from this. Mahina, iyakin at malungkot,ni hindi pumasok sa bukabolaryo ko ang bawat salitang iyan. Hindi magandang muli kong nararamdaman ang ganitong uri ng pakiramdam.If they see me like this pagsasamantalahan nila uli ako. Sasaktan nilang muli ako.

"Maldición! ¡Avèn el viejo tú ya está muerto! ella se fue hace años, ¡así que detén esto!" Pangaral ko sa sarili ko. Nababaliw na nga ata ako. Tumigil ako sa paglalakad ng malala uli ang lalaking sumira nanaman sa pananahimik ko. "He look like a fucking mushroom! Susulpot sa kung saan-saan. Istorbo." Aside from Reid and Ottis hindi na ako kumakausap sa ibang mga tao partikular na sa mga lalaki. Man hater? Maybe yes, maybe not. Hindi ko lang hinahayaan ang sarili ko na masaktan uli and I promise to myself that I won't like any man. Para saan pa? Hindi ba't wala namang ipinagkaiba ang mga kalalakihan kay daddy? Mababait sa una pero sa dulo ay magtataksil din. I am fine being alone. Scratch that I'm better when I'm alone.Sanay na ako. Isang buntong hininga ang pinakawalan ko at tumingala upang makita ang liwanang ng mga bituwing kumukutitap sa kalangitan. "What an art." Bulong ko sa langit.  Kung sanang katulad ng langit ang buhay ko madilim ngunit makinang at maganda.

"Aven?ikaw ba iyan?"

Nakakatangina ang nangyayari sa araw na ito andaming istorbo. Nakangiti kong binalingan ng tingin si Ottis.
"Hindi, ibang tao ako Ottis ako si Avon. Nagpalit kami sandali dahil ayaw mo daw makinig sakanya." Sarkasmong saad ko sakanya.

Natatawang lumakad papalapit sakin ang siraulo at bigla nalang akong hinatak papaupo sa dalampasigan. "I miss you A. It's been what? More than a decade? Pero tangina bakit? Hindi ba sumumpa ka, sinumpa mo ang lugar na ito Aven." Nakangiti ngunit malungkot ang kanyang mga mata.

"I want to erase all the bad memories Ottis at kasama ang Islang ito sa sumira sa buhay ko, sa islang ito nagiba ang buong pagkatao ko, nawala ang  mommy at kapatid ko." Walang pag-aatubili kong sagot sakanya.

"Tss, you didn't even response to my I miss you. Ganyan ka ba binago ng galit mo?"-pailing na yumuko siya sa buhanginan

I got stunned on what he stated " Of course namiss din kita." Maikling sagot ko sakanya

"I miss the old you, my childhood friend, Espero que donde quiera que esté vuelva. Porque echo de menos su risa, su sonrisa, su amabilidad y su cariño hacia otras personas."

"She's gone Ottis for real. She's dead so stop hoping,you'll just get hurt. Hindi na babalik ang mahinang iyon. Matagal na siyang patay Ottis, matagal na siyang wala kaya tama na. I am not here to bring back my old self.Oo at isinumpa ko na hindi na muli ako tatapak dito sa isla pero ito at ang mansiyon nalang ang natitira sa mga pangit na alaala ko Ottis. I will going to wreck this place, no I will going to develop it. Ang light house at ang bahay lang ang aalisin ko Ottis babaguhin ko ang lugar na ito." Maluha-luhang pagpapaliwanag ko sakanya.

"Are you out of your mind A!? Kapag tinanggal mo ang Light house maraming mangingisda ang mahihirapan. Itinayo iyon ng iyong ama para sa mga taong pumapalaot sa dagat para magsilbing gabay nila! Why would you do that! Then the mansion!? Are you for real?! You grew up there! You and your sister! You're mom and dad and all of the happy memories that you built andon lahat Aven! You have a tons of good memories on that house and light house Aven!"
Hinawakan niya ang magkabila kong braso at nakatitig sa mga mata ko. His blood shots eyes are the proof of his frustrations for this topic. Ang galit na namumuo sa sistema niya ay dahil sa hindi pagsang-ayon sa binabalak ko para dito sa isla.