Tranquility (B&W Series 1)

Kabanata 2

Cruelty
_______________________________
Ang sikat ng araw ang dahilan kung bakit ako nagising. I get my phone at the side table and look for the time. Napabalikwas ako ng tayo ng bigla kong nakita na 10:27 na nang umaga. What the hell did I do last night for me to woke up this late! Agaran ang pag-aayos na ginawa ko upang makababa at puntahan si Ottis. I need to see him badly.

I am wearing a loose White V-neck shirt and a tattered Pants with my black pump, as I get my car keys and bag I walk straight to the elevator.
I drove my car back to the place where I was landed yesterday. Isla Generosa.
Napangiti ako ng makitang muli ang mga batang naglalaro ng habulan sa dalampasigan. Ang iba nama'y kung anong hinuhukay sa buhangin ng dalampasigan at ilalagay ito sa sakanilang mga sisidlan. Pakiwari ko'y mga korales at kabibeng nagkalat at nakatabon sa buhangin ang kinokolekta nila. Kids are so pure. Wala kang poproblemahin maliban sa magiging kalaro mo kapag ikaw ay bata. Iiyak kapag may di gusto at tatahan kapag naibigay o nakamit ang inaasam. Makikipaglaro hanggang sa umuwing pawisan at papagalitan ng magulang dahil tila niyakap mo ang haring araw kaya't pareho na kayo ng amoy. Nakangiting napailing na lamang ako sa aking naisip. Childhood... the things that you can treasure and tell it to your next generations. Pagak akong natawa "Hindi sa parte ko."

The strong smell of sea salt water hit the bridge of my nose. "Hmm. This is heaven." I sighed and slide my foot at the sand "I am so sorry,  I need to rebuild you.Old memories should die. Some memories shouldn't retain they meant to forget..." Bulong ko na tila naiintidihan ako ng naturang Isla

I bitterly chuckled before I continue looking at the deep blue sea in-front of me. Tila ulap na dumantay sa lupa at ipinapakita sa mga madla  ang kumikinang na mga bituin nito kapag sinisinagan ng araw.

"Well, maybe... But not at all. I guess."
Turan ng isang boses kaya napalingon ako subalit wala akong nakita. Kunot noo kong ibinaling ang aking ulo sa kabilang banda ngunit ako lang ang nandirito.

"Heads up. Woman." Ani pa nito, na aking sinunod. Tumingala ako and there's a man sitting at the branch of a tree giving me a smile.

"Miss me?" He said. I arched an Eyebrow and give him a fake smile.
"Asa ka! Come on! I've been looking and waiting for you since yesterday Ottis! Hindi ako marunong umakyat! Bumaba ka at may kailangan ako saiyo kaya ako napadpad dito." I said as the matter of fact

"Akala ko isinusumpa mong hindi ka na babalik dito?Anong nangyari sa...?"Pagsubok nya saakin. Darn this man! His playing with me! He cleared his throat before he speak again "I swear to who ever it is that I will never comeback to this freaking place again!" Dagdag pa niya saka tumawa ng malakas.

"Shut up! Get down and I'll tell you." Seryosong sagot ko sakanya.

"Nah. Let me stay here for a while. At busy ako, May hinihintay ako." Dagdag pa nito.

"And what is that?"

"None of your business A."

"Damn it Ottis! I need to talk to you badly. Hindi ako lumiban ng dalawang araw sa trabaho ko para lang sa wala!" Gigil na pahayag ko sakanya.

Ottis look at me like I have another head then he laugh. "The fuck!" Sabi ko sakanya. Umiling nalang ako at iniwan siya. When Ottis said no, it's a no. Wala akong mapapala sa taong to. Binaling kong muli ang paningin ko sakanya.

"Finished your God damn business! And I'll be back tomorrow.And we.will.talk. Necesito conseguir lo que es mío Ottis." Sabi ko sabay talikod sakanya. Mukhang mananatili pa ako ng isang araw dito at bago pa man ako nakalayo nakadinig ako ng isang kaluskos hudyat na nakaalis siya sa kanyang pwesto kayat binilisan konang paglalakad upang hindi niya ko maabutan subalit sa iilang hakbang pa lamang ay naramdaman ko na ang mabilisang paghigit niya sa braso ko at pinukol niya ako ng nakakamatay na tingin.