ALMİLA

.2.

"Dicle ne bu halin birşey mi oldu?

Kızın yorgunluktan konuşacak hali kalmamıştı asker ona su uzattı alıp içti rahatlamıştı şimdi konuşabilirdi

" Cengiz abi'ye görür beni asker abi teröristler evimizde annemi babamı öldürecekler" diyebildi

Asker hemen komutanına haber vermişti

Cengiz komutan haber alır almaz yola koyulmuştu.

Dostunu, kardeşini o şerefsizlerin eline bırakamazdı.

Küçük kız asker abisinin elini tuttu
"Onları kurtaracaksın değil?"

"Kurtaracağım Dicle merak etme kızım" dedi

Kız rahatlamaya başlamıştı eve yaklaşmışlardı kurtulacaktı ailesi.

Araba durdu

Dicle hemen indi evlerinin açık olan kapısına doğru koşmaya başladı eve girdi

Korkuyla çığlık attı

Annesi, Babası, Kardeşi kanlar içinde yerde yatıyorlardı

Babasının yanına oturup ağlamaya başladı

Ona dokunuyor sesleniyor sarsıyordu kalkmıyordu bir türlü açmıyordu gözlerini

Annesine uzandı uyandırmaya çalışıyordu annesi de uyanmıyordu
öldüklerini anlamıştı kabullenmek istemiyordu

Gözleri yerde yatan küçük bedeni buldu

Yanına oturdu kucağına aldı elini sarı saçlarının arasından geçirdi dokunmaya kıyamadığı saçları şimdi kana bulanmıştı

Kardeşini kendine daha çok çekti ağlaması şiddetlendi

Askerlerde Dicle'nin feryatlarına dayanamayıp ağlıyorlardı

Cengiz abisi Dicle'nin yanına çöktü kardeşini almak için kollarını uzattı

Almaya çalışıyordu Dicle kardeşini bırakmıyordu

Cengiz abisine döndü

"Hani kurtaracaktın onları yalan söyledin bana" diyerek ağlıyor omuzuna vuruyordu

Cengiz kızı kolları arasına aldı oda ağlıyordu

"Affet Dicle kurtaramadım, yetişemedim."

~~~~~~~~~~~~~~

Dicle 2 gündür karakolda Cengiz abisinin yanında kalıyordu

Ne yapacağını bilmiyordu

Ailesi katledilmiş ortada kalmıştı

Babasının akrabaları ona sahip çıkmamışlardı

Bir abisi vardı okumak için uzaklara gitmişti

Cengiz abisi hangi şehirde olduğunu sormuştu ama Dicle hatırlayamıyordu
bir türlü

Gözünün önünden gitmek bilmeyen görüntüler yüzünden kafayı yemek üzereydi

Ailesini kanlar içinde gördüğü an'ı aklından çıkaramıyordu

Düşünmeye son verip Cengiz abisinin sözlerine odaklandı

Karakolun telefonundan biriyle konuşuyordu

"Ne zaman gelebilirsiniz Zehra hanım? Çocuğun psikolojisi kötü durumda karakolda kalması durumunu daha da kötüleştirecektir"

Telefonun diğer tarafındaki kişiyi dinlemeye başladı

Söylenen şeyi onaylayarak telefonu kapattı Dicle' ye döndü

Gülümseyerek konuştu

"Anneanneni buldum Dicle seni almaya geliyor yarın burda olacak"

Dicle aldığı habere ne tepki vereceğini bilmiyordu

Anneannesi olduğu için sevinmeli miydi?

Bilmiyordu..

~~~~~~~~~~~~~~~~~

Zehra hanım gereken işlemleri hallederek Dicle'nin velayetini üzerine almış ona yeni bir isim daha vermişti

Küçük kızın adı Almila Dicle idi artık

Zehra hanım Dicleyi yani yeni ismiyle Almilayı bekliyordu karakolun bahçesinde

Almila Cengiz abisiyle vedalaşıyordu onu bırakmak istemiyordu ama gitmek zorundaydı

Son kez sarılıp veda etti

"Beni unutma Cengiz abi"

"Unutmam kürt kızı sende beni unutma kendine çok iyi bak"

Almila başıyla onaylayarak anneannesi'nin yanına yürümeye başladı

Artık ondan başka kimsesi yoktu alışmalıydı buna

"Nereye gidiyoruz anneanne? "

"İstanbul 'a gidiyoruz Almila"..

Bölüm hakkındaki düşüncelerinizi alayım 🥰

Beğenmeyi ve yorum atmayı unutmayınn

Öptüm bb

😘