RENKLİ ELLER

-12-

Uzun süredir bölüm yazmadığımın farkındayım ama bugün yeni bir bölüm daha gelicek. Yani 2 bölüm yayınlıyıcam. Bu bölüm biraz kısa ama telafisi olucak.Sizi seviyorum Hırbocumcumclar:D:D:D:s:fsgkdgljh

***

Öylece kalmıştım. Ne yapacağımı bilmiyordum. Bu , Bu rüyamdakinin aynısıydı.Sarsıldım. Yere çöktüm bir anda. Kabullenme vaktiydi galiba. Ben Hırbo dan hoşlanıyordum. Ama o benim canımı yakmaktan başka bir işe yaramıyordu. 

Sevsek mi ?

***

Kalkamıyorum yerden.Sert bir tokat gibiydi Korhan’ın sözleri.Ben ne zamandan beri bu kadar kaptırdım kendimi ona .Bir cümleyle yıkılmamalıydım. Yıkıldığımda anladım ‘Korhan’dan bu kadar hoşlandığımı.’

Dizlerimi kendime doğru çekip kafamı görünmeyecek şekilde gömdüm.Susturamıyorum ki kendimi ağlayıp duruyorum.O anda hıçkırıklarımın arasından kahkaha sesleri yükseliyordu. Hıçkırıklarım onun kahkahalarını bastıramıyordu. Kim di bu hadsiz !! Bir hışımla ayağa kalktım. Üstümü sirkeleyip kafamı kaldırırken bir yandan da

-‘Gülünecek bir şey varsa…’ diye devam ettirecektim ki. Karşımda ki kişiyi görünce sözlerim yarıda kaldı. O ise kahkahalarına devam ediyordu. Benim sinirlerim tavan yapmıştı adeta .Karşımda ki Korhan dan başkası değil di.

-‘ Eşek gözlü haha sadece şaka hhaha yapıyordum hhahah ne kadar etkilendin hah?*’dedi . Beyinsiz, özürlü man kafa hayvan hıyar..

Sinirlerime hakim olamayıp üzerine atladım. Vurmaya başladım bir yandan da bir sürü küfür sayıyordum. Sonunda gülmeyi kesebilmişti spastik.Ben hala vuruyordum.Kendime hakim olamıyordum . Vurdukça vurasım geliyordu. Tabii izin vermese vuramazdım büyük ihtimalle.Ama izinliyken geçirmekte fayda var.Beni düşüncelerimden ayıran beni kollarıyla sarıp durdurmasıydı.

Öyle sıkı sarıyordu ki sanarsın hasret kaldığı kişiyiz. Ama ben harbiden huzur doluyordum. Böyle kalabilirdik bence.İkimiz de nefeslerimizi boyunlarımıza üflüyorduk. Gıdıklanıyordum.Gülecek gibi oldum ama..
Boynumda ki ıslaklık bunu engelledi. Bu da neydi? Derken Korhan’ın iç çekişlerini duydum. Ondan çok az ayrılıp elimle yüzünü avuçladım.Ve yavaşça yere oturmamızı sağladım.Burun burunaydık.Elimi çekmemiştim. Noldu bir anda.Korhan sessizce iç çekiyordu. Arada bir de göz yaşı akıyordu.Sonunda kendime gelip

-‘Korhan bak ben buradayım. İyi misin sen ,hı ?’ dedim bana bakmasını sağladım.Ben de ağlayabilirdim her an.Cevap vermek için ağzını açtı ama tereddütlüydü.

-‘Duru  bak birden canım acıdı .. Özür dilerim , ben neyse..’ dedi.

-‘Çok mu hızlı vurdum bak özür dilerim ben düşünemedim böyle olacağını ama sinirlendim yani sende öyle yapınca..’ derken baş parmağını dudağıma götürerek beni susturdu

-‘Şşşh tamam’ diyerek kesti sözümü. Ve devam etti.’Sadece hassas bir meseleydi diyelim. ‘dedi. Bende

-‘İyiysen eğer sorun yok ‘ dedim bir an. Hafifçe gülümsedik birbirimize.Korhan kolumdan sertçe kaldırdı yine . Hırbo her zaman hırbo işte.

-‘Gel sana özür yemeği ısmarliyim’ dedi.Ben şok ben iptal.

-‘ Ya noluyo sana 3 ay ömrüm falan mı kaldı b u n e d i r? O_o ‘ dedim o ise sıkıntıyla sadece
‘keşkee’ dedi ‘ aman bende sana çok meraklıydım.’

****

Yaklaşık 20 dakikadır bilmediğim dar sokaklarda yürüyoruz. Ben de nasıl güvenip gidiyosam sanki mal mıyım lan beni sikip atsa kimsenin ruhu duymaz lan yok yapmaz yapmaz yapadabilir ama bir gülüp bir ağlayan biri sonuçta . Sahi az önce nolmuştu ?
Elim ağır da değil vurdum ama erkek yani kızın vurmasıyla bir şey olmaz. Zaten kendi de dedi sert vurmadın diye. Ama bir erkek neden bu kadar içten ağlar ?sıkı sarılır ..

-‘Yeter artık içinden konuşmayı bırak’ dedi ve durdu.Kolumdan çekiştirerek bir apartmana doğru sürükledi.

-‘Yavaş ol az öküz!’ dedim gözünü devirdi.

Apartman oldukça eskiydi.Ama garip bir şekilde sıcaktı.Merdivenlerin korkulukları pek sağlam olmasa da renkleri hafif toz içinde maviyle kaplıydı.Korhan siyah mıydı gökyüzü kadar mavi mi ? Korkuluklar ona benziyordu. Toz içinde ama mavi.Sıcak bir kalp ama kapıları kilitli.

İçimdekilerle meşgulken merdivende dengemi kaybettim.Bir elimle Korhan a son anda tutunmaya çalıştım. Ama çok geçti…