Zararı kendineydi adamın
Ne yardım istiyordu ne de kabul ediyordu kaybettiğini
Sadece içiyordu
Susuyordu, geceler günler boyunca
Kimsesiz bir başına, odasında
Bir sigara sönüyor, diğeri yanıyor
Ciğeri yanıyor, kalbi acıyor, adam tükeniyor
Hayallerin perdesiydi duvarlarda
Duvarlar eşlik ediyor yalnızlığına
Ağlayınca ağlıyor, susunca susuyor onlarda
Şimdi bir harabe adam saç bıyık karışmış
Gözleri şişmiş kızarmış sacları yağlanmış
Ağlamış delicesine ağlamış
Çok güçsüz kalmış aynaya bile bakamamış, utanmış
Ve bu yeni adam çok başkaymış
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KAYBETTİKÇE
De TodoYine günlerden ayrılık yine hüzün yine yalnızlık Kaybettikçe öğrendim ağlamayı Kaybettikçe güçsüzleştim ben Kaybettikçe sevdim kaybettikçe öğrendim değer görmediğimi Bak yine yanlış karar aldı karşımdaki Yine yanındayım dedi yine gitti Onun yanınd...
