When I Say So

chapter 1

Άρια' s pov

Άρια : .... και τώρα;

Άρης : δε ξέρω..

Καθόμαστε εδω και 20 λεπτά στα παγκάκια του σχολείου μας απέναντι ο ένας από τον άλλον σε μια απόλυτη σιγή. Έχει πάει σχεδόν 1 τη νύχτα και εμείς απλά μπήκαμε στο σχολείο μας παράνομα γιατί δεν είχαμε κάπου αλλού να πάμε. Στο σπίτι μας δεν μπορούμε. Μας την έχουνε στήσει από κάτω η ' νέα παρέα ' του αδελφού μου η οποία ' έτυχε ' και να είναι τα 5 πιο bad boys του σχολείου. Αλλά να μην τον κατηγορούμε. Για καλό το έκανε

Άρια: Για πόσο ακόμα θα' μαστε εδώ;

Άρης: Όχι για πολύ. Σε λίγο θα πάμε να σε αφήσω κάπου να είσαι ασφαλής και θα πάω να δω αν είναι ακόμα εκεί .

Τον βλέπω που έχει το βλέμμα του στο πάτωμα . Από τα λίγα φώτα που είναι ανοιχτά αυτήν την ώρα μπορώ να διακρίνω την αγωνία στα μάτια του. Εντάξει δεν είναι και λίγο. Να κινδυνεύουν οι άνθρωποι σου επειδή υπερασπιστηκες την κοπέλα σου.... Πριν λίγες μέρες ο αδελφός μου ούτε καν είχε σκεφτεί να μιλήσει με αυτά τα άτομα. Ήταν κοινό μυστικό στο σχολείο πως όποιος έπεφτε στα χέρια τους δε τη γλύτωνε εύκολα εκτός αν ήταν κοπέλα με.... προσόντα... .Εδώ και τρεις μέρες έχουμε θέμα με αυτούς.

Story time

Εκείνο το βράδυ είχανε βγει ο Άρης με την Λένα την κοπέλα του ( η οποία nitsw είναι πολύ καλή κοπέλα και είμαστε και στο ίδιο τμήμα) και δυστυχώς πέσανε πάνω τους. Η Λένα είχε ντυθεί αρκετά προκλητικα εκείνη την ημέρα. Ήταν 5 εναντίων δύο. Στην αρχή προσπάθησαν να πάρουν μόνο αυτήν αλλά όταν προσπάθησε ο αδελφός μου να την υπερασπιστεί κατέληξε να παίζει ξύλο με άλλους δύο. Η Λένα παραλίγο να πάθαινε κάτι. Την ώρα που ήτανε να γίνει, την ωραία επίσκεψη του έκανε το περιπολικό. Επειτα τους πήραν τέλος πάντων τον αδελφό μου, τη Λένα και 1 από αυτούς στο τμήμα. Παρόλα αυτά τους άφησαν όλους ελεύθερους για κάτι λόγους που δεν κατάλαβα. Για να πω και την Αλήθεια, απ' ότι μου' πε ο Άρης του τα μασούσανε στο τμήμα. Κάτι που δε μ' αρέσει αλλά δεν είναι αυτο το θέμα μας τώρα. Στείλαμε τη κοπέλα στους γονείς της στη Πάτρα για λίγες μέρες γιατί εδώ δε θα μπορούσε να μείνει. Και τώρα ο Άρης σκέφτεται να στείλε και εμένα Θεσσαλονίκη. Αποκλείεται να πάω. Δε πάω πουθενά. Εδώ θα κάτσω.

Σκέφτομαι όμως τι θα γίνει από δω και πέρα. Έχουμε σχολείο δε γίνεται να φοβόμαστε να πατήσουμε το πόδι μας. Και καλά τώρα που' χουμε λίγες μέρες διακοπές. Τι θα γίνει όταν θα τελειώσουν;

Από τις σκέψεις μου όμως με βγάζει ένας εκοφαντικός θόρυβος. Σαν να έπεσε ένα σίδερο η κάτι τέτοιο

Άρια: Τι ήταν αυτο τώρα; ρωτάω φανερά ταραγμένη

.Άρης : μείνε πάω να δω. Απομακρύνεται από τον χώρο με τς παγκάκια και κατευθύνεται στον χώρο πίσω από το σχολείο όπου είναι μόνο κάτι ξερά χόρτα και σπασμένα κάγκελα που σε βοηθάνε να τα παραβιάσεις άνετα. Εγώ τότε μένω όρθια να κοιτάζω προς τα εκεί όταν ένιωσα μια αρσενικη παρουσία δίπλα μου να με αρπάζει με δύναμη και να με κολλάει στο τοίχο ........