Heyecanlanan, vücudu kasılan ve geri çekilmek zorunda kalan bu kez zhan olmuştu yiboyu parmaklarıyla iktirip utandığını belli etmemek için kapıya yöneldi "kahvaltı hazır" diyip odadan çıktı bunları söylerken sesi biraz kısık çıkmıştı yibo utandiğini anlayıp sırıttı, yatağa yöneldi kıyafetleri giymeye başladı son olarak t shirt ü üzerine gecirdi ahh bu koku zhanin kokusu üzerine sinmisti "gerçekten güzel kokuyor" dedi çok kısık bir sesle
Zhan mutfaktan bağırıyordu "gelmeyi düşünmüyor galiba benim minik hastam" diye yiboya seslendi bunları söylerken kıkırdiyordu yibo mutfağa doğru yürürken "şunu söylemeyi kes!" diye bağırmayı ihmal etmiyordu mutfağa girdi gerçekten güzel bir masa duruyordu karşısında, kaç yıldır kahvaltı yapmadan başlıyordu güne, genelde işe giderken yolda bir şeyler atıştırırdı, zhan yibonun masayı uzun bir süre süzdüğunü farketti "ahh çok güzel değil mi? biliyorum gözlerini alamıyorsun ama çokk acıktım" övünerek konuşuyordu
yibo kendini övdüğünü duyunca göz devirerek masaya oturdu karşı karşıya oturuyorlar dı zhan yibonun önündeki bardağa çayını doldurdu kendisi normal çay içmediği için yeşil çayını eline aldi tam içecekti ki yibo zhanın ne içtiğini merak edip bardağı elinden aldı zhan ne olduğunu anlamamisti yiboya baktı
"tadına bakacağım" diyip sırıtıyordu, zhan "h-heyy bekle o benim" desede o durmamış tadına bakmisti bir kaç yudum alarak zhana döndü gözlerini kocaman açmış, çayin tadını daha iyi alabilmek için ağzını şapırdatarak konuşmaya başladı
"woaw bu çok iyi ben içebilirmiyim?Lütfeen" zhan karşısındaki çocuksu ,tatlılığıyla aklını karıştıran adama kızmak istiyordu fakat diretmedi "hm" diyip kendine tekrar çay yaptı oturduğunda yibo çoktan yemeğe başlamış, bir yandan hazırladıklarını yiyor diğer yandan da çok beğendiği çayı içiyordu
, zhan "bebekmisin sen" diye içinden geçirdi ,gercektende koca bir bebeğe benziyordu onu izlemeyi bırakıp o da bir seyler yemeye başladı
Yibo doymuştu sandalyesine yaslanip
"şey tedaviye ne zaman başlayabiliriz acaba?" diye sordu zhan daha bir hafta öncesine kadar tedavi istemediğini söyleyen bu adama ne olmuştu diye düşünmeden edemiyordu "yarın hastahaneye gidip işlemleri başlatırız daha sonra detaylıca bir test yapıp hastalığının tedavisine bakarız" gülümseyerek konuştu.Yibo tam kalkicaktı ki "ne değişti" bu cümleyle durdu zhana bakarak "neyden bahsediyorsun" dedi aslinda anlamıştı ne sorduğunu, zhan "tedavi olmak istemiyordun ne değişti?" sorusunu biraz daha açarak tekrar sordu, yibo hafif gülümseyerek
"belki hayat gerçekten yaşamaya değerdir" diyip masadan ellerini yıkamak için ayrıldı..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hayat Yaşamaya Değermi? (yizhan)
Fanfiction"Hayat yaşamaya değer" diye fısıldadı hastasının kulağına eğilerek güzel yüzlü doktor ... "Yaşamak bu muydu" diye karşılık verdi bitkin,umursamaz fakat bir o kadarda yakışıklı olan hasta...