"Hayat yaşamaya değer" diye fısıldadı hastasının kulağına eğilerek güzel yüzlü doktor
...
"Yaşamak bu muydu" diye karşılık verdi bitkin,umursamaz fakat bir o kadarda yakışıklı olan hasta...
Bu sesle gülümsemişti yarı sarhoş halde bira şişesini bi kez daha kafasına dikecektiki ince bileğini soğuktan üşümüş soğuk beyaz bir elin tutmasıyla şişeyi masanın üzerine bırakmaya zorlanmıştı tam olarak kendini kaybetmemiş bilinci yarı açık bi haldeydi bu kez bileğini kavrayan eli tutup ayağa kalktı
"n-napiyorsun" sarhoş olduğu için dudaklarını büzüstürüp konuşuyordu zhan bu halini çok tatlı bulmuştu onu saatlerce izleyebilirdi belkide ama yibonun eli yine bira şişesine uzaninca elini tekrar tutup kendine çekti zhan sağ elini yibonun yanağında hafif bir şekilde gezdirmeye başladı kulağına sadece yibonun duyabileceği bir yükseklikte iç çekerek
"çok yazık" yibo anlayamamış yine dudaklarını büzüsturerek "neye" demişti çok masum görünüyordu zhan ufak bir gülümseme ile yibonun gözlerine bakarak "güzelliğine" dedi yibo bunu umursamamıştı çünkü aklı hala içmediği o son şişede kalmıştı tekrardan şişeyi almak için yeltendi
fakat zhan bu kez ellerini daha sert bir şekilde çekerek yibonun başını ellerinin arasına aldı bu kez sesi daha ciddi ve sert çıkıyordu " hiçmi yaşamak istemiyorsun neden kendine bunu yapıyorsun içtiğin her şişe belkide hayatından bir günü alıyor" yibo şaşırmısti neden bunu yapıyordu ve neden yibonun gözleri doluyordu genelde kolay ağlayan biri değildi fakat belkide sarhoşluğun etkisiyle duygularını saklayamiyor, göz yaşlarını tutamayacağın hissediyordu zhan onun bu halini gördüğünde ilerimi gittim acaba diye düşündü canı acıyordu
Sonunda dayanamayıp yiboyu kendine çekerek sımsıkı sarıldı yibo bu ani harekete çok şaşırmiştı zhan ona sarılınca göz yaslarinin boşaldigini hissetti ilk kez birinin kollarında ağlıyordu o da ellerini zhanin beline dolayarak daha sıkı sarilmalarini sağladı yaklaşık 15 sn sonra aklına zhanin sorusu geldi onu cevapsız bırakmak istememisti kendini biraz geri çekerek aralarında biraz boşluk oluşturmuştu ellerini zhanin belinden çekmeden konuşmaya başladı "kim için yaşayacaktım ne için ya-" tamamlayamadi boğazı düğümlenmiş yutkunamamışti zhan sorusunun cevabının böyle olmasını beklemiyordu yibonun duraksadigini görünce aralarındaki boşluğu kapatıp daha sıkı sarilmisti bu kez, sadece "buradayım" diyebildi zhan.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yibonun ağlaması durmuştu fakat gözleri kararıyordu sanki ayakları onu taşiyamiyordu "uykum var gidelim" diye mırıldandı zhan onu duymustu gülümsedi bir eliyle belini kavradi diğer eliyle ona destek oluyordu "gidelim" dedi yine o huzur veren sesiyle..
