A Christmas Gift

A Christmas Gift - Final

"Alright." ani Lawrence habang nakangiti. Itinapon na niya ang cup ng hot chocolates namin na pareho na naming naubos.

Maya-maya ay huminto siya sa paglalakad ng malapit na kami sa condominium buildings.

"This is where my surprise start. And your gift is so big, kaya kailangan mo munang isuot ito." sabi niya. May dinukot siya sa kanyang bulsa at inilabas ang isang puting panyo.

"You want to wear me a blindfold?" I asked to him. 

He nodded and smiled. "Yeah, so turn around."

"Pero Lawrence, baka kung ano ang isipin ng mga makakakita sa atin." may halong pangamba na sabi ko. Tumalikod na ako sa kanya para simulan na niya akong piringan.

"No, there's nothing for them to be worried about." aniya.

Hinalikan niya ako sa pisngi ko at hinawakan niya ang kaliwang kamay ko. Inalalayan niya ako habang kami ay naglalakad.

"Lawrence, what if I fall?" I asked him and I bit my lower lip.

"You have to trust me, Nadine. Hindi ko hahayaang may mangyari sa'yo." aniya.

Hindi ko alam kung saan ba talaga kami pupunta. Mahigpit na nakahawak lang ako sa kamay niya.

"Malapit na ba tayo, Lawrence? Nilalamig na kasi ako dito. At saka feeling ko, this blindfold makes me feel stupid." nakapout pang sabi ko.

"Don't pout, babe. Alam mo naman ang sinabi ko sa'yo kanina diba? Mas bagay sa'yo kung nakangiti ka."

"I don't really care. Natatakot ako na baka ako matapilok, madulas o kung anuman."

"There’s only three steps, and then we’re taking the elevator.” ani Lawrence.

“But there is no elevator in your condominium." tanong ko.

"I know, Come on... Pumasok na tayo sa loob ng elevator." Inalalayan ulit ni Lawrence si Nadine na pumasok kasama nito. Kapansin-pansin na pareho silang tahimik. Wala ni isa man sa kanila ang nagsasalita. 

Matapos pindutin ni Lawrence ang button para sa 7th floor ay hinila niya si Nadine para alalayan ito. 

"We're almost there, okay?" 

"Okay..." kinakabahang sagot ko sa kanya.

"Huwag kang matakot o kabahan." sabi niya.

Alam kong nakangiti siya habang sinasabi niya 'yon kahit hindi ko man nakikita.

"Hindi ako natatakot, kinakabahan lang ako. Hindi ko kasi alam ang lugar na ito." sabi  ko.

“I know you don’t. There’s no way you would know where we’re going.” Lumapit siya sa'kin at bigla niyang hinalikan ang ilong ko. “We’re here.” sabi niya ng huminto ang elevator at bumukas na ang pinto. Hindi niya binibitiwan ang kamay ko at sumunod lang ako sa kanya kung saan man kami pupunta.

"Ready?" nakangiting tanong niya.

"Of course I’m ready!” natatawang sagot ko. “I want to see my gift!" excited ko pang sabi.

"Alright." aniya. Tinanggal na niya ang blindfold ko.

I blinked several times, letting my eyes adjust to the dimmed hallway lighting. Pinagmasdan ko ang paligid, I completely stunned by the lovely hall. Pero wala akong clue, kung saang lugar ito.

I noticed a small box when I bend down. It wrapped in green sparkly paper with a red ribbon in top of it. And it has a small pink envelope behind to that box. I'm sure, it has a card inside that  envelope.

Kinuha ko 'yung box. “Para sa akin ito?” tanong ko habang pinagmamasdan ko ang nakangiting mukha ni Lawrence.

Tumango siya. "Yeah, buksan mo na."

Nagpasyang buksan muna ni Nadine ang card. Ang mga mata niya ay puno ng pagkasabik at pagkalito ng mabuksan na niya ito. Binasa niya ng malakas ang nakasulat dito at napatingin siya kay Lawrence.

"Welcome Home?" bulong ni Nadine.

Napangiti lang si Lawrence sa kanya. "Open the box." utos pa nito.

Nilagay ko sa bulsa ko ang card at sinimulan ko ng buksan 'yung box. Dahan-dahan kong binuksan ito para pa suspense kunwari. Sa loob nito ay may gold house key. I take it out and holding it delicately in my palm.  My eyes filled with tears. "Babe..." mahinang tawag ko sa kanya habang lumuluha pa rin ako. 

Tumawa lang siya ng mahina at saka niya ako niyakap. Hinalikan niya ako sa labi at saka niyakap pa ng mahigpit. "Welcome Home, babe... Buksan mo na ang pinto." bulong niya.

Tumango lang ako at sinunod ko ang sinabi niya.  I slid the key into the door handle and turned it, and I slowly pushed the heavy barrier open, and my eyes widened. "Lawrence! Babe..." Naiyak na naman ako. Inilibot ko ng tingin ang mga mata ko sa bawat sulok ng condo. "This is my gift?" tanong ko.

"Yes, do you like it? tanong niya habang pinagmamasdan niya ako sa paglilibot ko sa loob.

Tiningnan ko ang larawan na nakasabit sa dingding. Isa ito sa kuha naming dalawa ni Lawrence nung kami ay nasa beach. Nakaakbay siya sa'kin at pareho kaming nakangiti. "Hmm..like it? You ask me if I like it?" I whispered. And again my tears falling into my cheeks. "Babe, I love it! I can't believe you did this!" I wrapped my arms around his neck and I hug him tightly.

"I'm so glad that you love this." he said.

Ngumiti lang ako. "I love you babe... I love you so much." He slowly kissed my forehead, my nose and lastly my lips. I'm so happy that I have him.

He could see nothing but love and faithfulness in Nadine's eyes. He knew it was her that would complete him, and he wanted nothing more.

Masaya akong tumingin kay Nadine at pinunasan ko ang mga luha niya. "I know what I should do next." sabi ko kay Nadine. Alam kong nagtataka siya sa susunod kong gagawin.

Lumuhod ako sa harap niya at ipinakita ko sa kanya ang hawak kong box. Naglalaman ito ng singsing na para sa kanya.

"Nadine Alcaraz, I love you and I want to spend the rest of my life with you as the future mother of my child…"

“Will you marry me?” :">